ั้นก็มีเสียงฝีเท้าเบาๆ ย่องมาข้างหลัง แม้เขาจะไม่ได้สนใจสักเท่าไหร่ เพราะงานของเขากำลังเป็นภาระอย่างหนัก

จังเลย มาจ้ะ...มาจ้ะ...ม

้ายก้ต้องวางปากกาในมือลงก่อน เพราะปราศจา

สติกจะลบห

เติมใหม่เม

รอย...ใครมาเห

กับกิริยาที่ยังกระตุ้งกระติ้ง มีจริตแบบสาวๆ ทำให้วัยอันแท้จร

นี่ชายจะเป็นหนอนตำราไปจนแก่ตายหรือไ

้ามา...แม่ก็เห็น...” เขาหันกลับมาประจัน

าจจะไม่อยากตายก็ได้” เพราะเนื้อแพรเคยชินกับการแต่งตัว

ป็นลูกชาย เขาอดทนต่อสิ่งนั้นได้ เพราะเนื้อแพรอาจจะเป็นผู้หญิงเปรี้ยว ร้ายกาจ แต่เนื้อแพรก็เป็นแม่ที่ดี เลี้ยงลูกมาด้วยตนเอง

นมากมายนัก เหมือนเขาอยู่ปลายอ้อปลายแขม ห่างไกล...เสียนักหนา ถ้าเป็นไปไ

รับ เพิ่งกลับม

ันยุ่งยาก...แต่ลูกเขยเขาตายทั้งที เราจะไม่โผล่ไปเสียเลยม

ขยใคร

้ว เขาถามนำ เพื่อเป็นหัวข้อในก

คราวนี้แม่ไป

ปิดปาก ดวงตาพราว เขาว่าผู้หญิงส

’ ได้เสียแล้ว ชายหนุ่มเลย

บเช้าจีบเย็น...เมียเขางี้เต้น เต้นงิ้วนะ ก็เมียเขาเป็นวงศ์วานว่านเครือเจ

ป็นก่ายเป็นกอง” นั

วย...คบหากันเฉยๆ หลังจากเลิกกับท่านอ๊อดแล้ว ก็ยังติดต

ซึ้งเพียงใด ชายหนุ่มผ่อนลมหายใจออกช้าๆ สีหน้าเคร่

ม่พูดเรื่องเก่าๆ แล

ปหรือยั

..อยากจะมาคุยก

ป็นอภิชาตบุตรโดยแท้ เพราะเขาสูงส่งกว่าหล่อน เขาเรียนเก่ง วางตัวดี และนำความภาคภูมิใจมาสู่หล่อนอย่างมาก โดย

ต้นกินรำกิน แถมยังเป็น

นบทกุลสตรี หล่อนเล่นบทนางเอกร้ายๆ แล้วยุคสมัยที่ห