าอะไรน

ๆ ปล่

!” มังกรตวาดเสียงกราดเกรี้ยว ขบฟันแน่นจนกรา

..ผมก็ขึ้น

ออกไปสุดแรง เด็กหนุ่มจึงหงายผลึงลงไปนอนกับฟูก “อ

ดินไปหาเด็กหนุ่มที่กระเถิบตัวไปช

่างท้าทาย เขาเกลียดที่สุดก็ไอ้คนที่ชอบดูถูกเหยียดหยามคนที่ด้อยกว่ามากเหลือเ

ไอ้ขี้แยมันกล้าพูดกับเขาได้ถึงขนาดนี้ ทั้งๆ ที่ผ่

ลงที่ขมับของเด็กหนุ่ม แต่ก็ไม่มีทีท่าว่าพ

ะไรขึ้นก

ี๋ยวนี้ผมจะออกไปโทรห

ยะ

ังกรเขวี้ยงปืนออกไปไกลเหมือนกำลังสับสนกับตนเอง เขาอยากจะฆ่า อยาก

ำมัน

ละวาดทำลายข้าวของและ

มเจ็บปวดทั้งกายใจ ตั้งแต่ที่ไอ้ฆาตกรไอ้นักโทษแหกคุกนั่นเ

ีผ่

ดเด่นเมื่อสวมหน้ากากสีดำ เดินไปสุดขอบเวที หมุนตัวสองครั้ง ให้นักข่าวถ่ายรูป สบตามองกล

ออกมาอีกครั้งเพื่อถ่ายรูปรวมกับนายแบบและนางแบบคนอื่นๆ ใบหน้าหวานจับ

ามารถของเขาเอง เขาจะไม่ยอมเป็น ‘ไอ้ขี้ขลาด’ ‘ไอ้ขี้แย’

องมองเขาอยู่ตลอดเวลา เขาเปลี่ยนชุด แต่งตัวให้เสร็จเรียบร้

เราไปหาอะไร

ยอยู่แล้ว” ว่าน...น้อ

ๆ ไป

เห็นคนเยอะแบบนี้แล้วแม่เริ่มมึน เดี๋ยวกลับไปเ

ก็ดีเหม

ีเหร

บแม่แก่แล้ว ไ

แม่เขาแก่จะเป็

วเถอะต

ดินไปส่งพ่อกับแม่ที่รถของเขา ณ ลานจ

แท็กซี่ไปก็ได้ พ่อขับร

ตคนนี้นักหนา ลูกของเขาคนนี้ช่างอ่อนโยน

เดินเข้าไปในห้าง แต่คนที่เพิ่งตามมาถึงบางคนนึกว่าคน

อยตามพิฟและน้องช

ตยสารแฟชั่นของไทยที่นำไปวางขายในประเทศที่เขาลี้ภัยไปหลบคดี หน้าหน

ขนาดนี้ สายตาที่เคยหวาดกลัว ขลาดเขลา ตอนนี้ได้เปลี่ยนไ

ในขณะที่เขาเป็นได้แค่โจรแล

ละคิดถึงวันที่เขาตบหน้าพิฟจนเลือดกบปาก วันนั้นพิฟเหมือนศพจนเขาเองยังตกใจ

าอยากจะขอโทษและเอ่ยลา แต่กลับพบว่าพิฟหลับไปแล้ว เขา

บปากพิฟ อย่