งขี้ขลาดอยู่วันยังค่ำ ถ้ามึงคิดจะแจ้งต

ายจากโลกนี้ไปนานแล้ว !!!” พิฟตะโกนก้องก่อนจะเดินปึง

ทษแหกคุกชื่อน

ัดสายทิ้งไปพร้อมตวัดสายตาอันขุ่น

งโทรศัพท์จากมือฉัน

และวิธีเดียวที่เขาคิดออกคือวิธีนี้ เขาจะทำร้ายร่างกายพิฟเหมือนเมื่อก่อนไม่ไ

็นความรู้สึกแบบเดิมไม่ผิดแผกเหมือนเมื่อห้าปีก่อนเลย ตอนนั้นรู้สึกยังไง

่อยแต่มันก็ไร้ผล สองมือเริ่มอ่อนเนิบนาบไม่มีแรงตะกา

มื่อไหร่กันนะ มันเหมือนความฝัน แต่พอตื่นขึ้นมาก็ยังรู้สึกไ

เตือนให้สมองสั่งการออกมาเป็นคำพู

ตัวฉัน ไอ

นสู่อิสรภาพ แล้วมองคนตัวเล็กด้วยสา

ฆาตกร ! กูมันคนบาปหนา ! ไม่คู่ควรกับคนอย่า

.

.

มันก็กินใจนายแบบหนุ่มชะงัด ส่งผลให้ร่างทั้งร่างนิ่งงัน

..หัวใจจริงๆ แล้วเขาจะเชื่อคำพูดของไ

คำพูดของไอ้โจรใจโห

ึ

งหัวใจ ทำไมพิฟจะต้องพูดจาทำร้ายเข

อคำสัตย์ข

รู้มั้ยว่ามันจะสับสนและทรมานมากแค่ไหน กับการที่ต

ำลายมันลงจนไม

ก ดะ...ได้ ! ได้ ! กูจะทำให้มึงได้รับร

ยหนุ่มจูบอย่างที่ไม่คิดว่าอีกฝ่ายจะเจ็บหรือไม่ สองมือแกร่งกระชากเสื้อผ้าพิฟตามแรงอา

่ยิ่งดิ้นมังกรยิ่งรัดยิ่งกระชับแน่นมากขึ้นตามลำดับ แล้

กตามมาคร่อมซะก่อน แล้วก้มตัวลงซุกไซ้ทุ

ดก็ต้องยอมลดทิฐิลง แล้วปริปากอ้อนวอนบอก

ความต้องการของตัวเอง พิฟกรีดร้องออกมาไม่เป็นภาษาอย่างเจ็บปวดแสนส

บคืนสู่สภาวะปกติแล้ว เขาทำอะไรลงไป เขาปล่อยให้อารมณ์อยู

บพิฟมันจะเป็นยังไงในเมื่อเขาเป็น

ตอันอ่อนล้าก็ลืมขึ้นมาอย่างช้าๆ จากความมืดมน บนใบหน้

น้า ความเคียดแค้นเกลียดชังก็พลันบั

นแอกว่าเสมอ นายมัน...ไอ้สารเลว !! ออกไป ออกไปจากชีวิตของฉันสักที ตั้งแต่ที่นายเข้