ณพุ

ิ่งอึดใจเดียว ไม่ได้หันมองที

สียงแบบเดิม “เอาของเข้าไปเก็บในห้อง แล้วออกมาที

งานอยู่แล้ว ตอนนี้อาจจะยังไม่ได้เรียนรู้งานในสวนเก

พาไป ก็รีบออกมาที่ด้านนอกทันที คุณน้อมสั่งงานให้เธอช่วยคน

เป็นคนที่เธอกำลังช่วยทำงานอยู่ อ

นูชื่อหยิ

ชื่อ

เธอก็ถามต่องไปว่า “ที่นี่

ม่รับคนเพิ่มหรอก แล้วก็งานในออฟฟิศกับตรงคาเฟ่แล้วยังม

ามต่อไปอีกว่า “แล้วที่นี่ม

ะ สุดหวงของค

มต่องอีกว่า “แล้วพี่ต่องทำงานตรงไ

่าง ทำทุกที่ที่

่เอาไว้ก่อน เอาไว้ค่อยคุยกับทางลูกชายของคุณลุงอรรถพลอีกท

นี่ เขา

่องตอบเร็วแ

นเธอก็ค่อยสบาย

่กล้าพูดเสียงดัง “พี่จะบอกให้ ว่าถ้าไม่จำเป็นน่ะ ก็อย่าเดินผ่า

มล่ะ

“พี่ได้ยินมาว่าแกเป็นพวกอารมณ์ไม่

ก้ไขให้ “ไบโพลาร์น่ะเป็น

้านายต่อเพราะไม่อยากให้ขาดตอน “แกขี้โมโห วันดีคืนดี

ขาเดินเข้าบ้านมา เขาก็ไม่ได้มีท่าทีแบบนั้นเลยนี่นา จึงถามกลับไปว่า “

ๆ ไปด้วย “พี่จะเตือนเราไว้นะ ว่าคุณพุธน่ะ แกจำชื่อคนงานไม่ได้หรอก จำได้แค่คนสนิทของแก แล้วถ้า

่ามีดเอาขึ้น

็ถามออกไป “จะโดนฆ

ดังอย่างลืมตัว ก่อนจะลดเส

ภิยาครุ่นคิดเง

ทำงานเป็นพี่เลี้ยงเด็ก ก็ถูกสอนตั้งแต่ตอนนั้น ว่

าเจ้านาย จะทำ

านายจ้าง ก็เป็นคน

แล้วก็ไม่เคยหลบห

อไปเรียนรู้ ไปฝึกงานในสวนเกษตรได้เมื่อไร จึงหันไปหาต่อง เพื่อถามต่อ “แล้ว...” ยังไม่ทันได้ถามจน

านไหม แล้วเมื

ขมีขมันทำงานต่อ ไม่ค

่น ๆ จนอิ่มดี ถึงได้กลับเข้าห้อง อาบน้ำ เตรียมเข้านอน หัวถึงหมอ

่าอากาศข้างนอกเย็นกว่าในห้องเสียอีก แล้วหาที่นั่ง นั่งมองดาวที่

มจะหลับลงในที่สุด แล้วค

เธอ เธอ

งหา ก็ค่อยเห็นชายร่างสูงใหญ่เดินออกมาจากเงา

าคล้ายจะเมา จึงขยับถอยหลังไปหนึ่งก้าว แต่กระนั้นก็ยัง

งตาแดงก่ำ ก่อนจะถามเสียงห้วน