ารนอนให้สบายใจโดยไม่ต้องรีบร้อนลุกไปไหน ช่วงเช้ามืดแบ

พวกนั้นอีกแล้วนี่นา ต่างคนก็ต่างแยกย้ายกันไปทำหน้าที่ของตัวเอง ใครยังไม่จบอย่า

าะตั้งใจจะช่วยพ่อจ๋าและแม่จ๋าของเธอท

ใบหน้าเนียนใสแทบเห็นเส้นโลหิตตะแคงหันไปด้านข้างฝั่งที่เป็นหน้าต่างของห้องนอน แ

ห้องน้ำ แม้เพิ่งตื่นแต่ไม่ลืมเอื้อมมือกด

มองดูรอบๆห้องน้ำ ค่อยระลึกได้ว่าที่นี่คือบ้านของตนเอง เมื่อวันที่ไปมหาวิทยาลัยเ

ย...ง่วงก็ง่วง แม่จ๋านะแม่จ๋าทำ

าขนหนูขึ้นพาดบ่าไปด้วย จุดหมายคือห้องรับแขกข้างๆที่มันว่างมาตลอด นานทีถึงจะเปิดรับแขกตามชื่อเรียกของมัน หากจะมีแขกมาเยือนก็มักเป

้องขืนมันขึ้นใหม่ ถ้าวันนี้แม่จ๋าไม่ใช้ให้

ท้าเดินตรงไปที่ห้องน้ำด้วยความคุ้นเคยเพราะที่ห้องของเธอมี

็นเบื้องหน้าทำให้ศศิธิ

ร้านของพี่ปูนเมื่อคืนนี้ เขากำลังยืนหันข้างให้ มือของ

็ ขยับขึ้นๆลงๆ

ี

อเคเธอรู้เรื่องสิบแปดบวกมาค่อนข้างเยอะ ทฤษฎีแน่นเชียวล่ะ เพื่อนผู้ช

“

าอุจาดตาชะงักมือ หันมองเธอด้วยความตกใจแล้วรีบหลบไปอีกทาง ไม่นานเสียงฝีเท้าที

ก” หญิงสูงวัยร้องถ

้โจร ไอ้ขี้ขโมย มันขึ้นบ้านเราแต่เช้าเลย แ

ได้ค่อยเบือนหน้าออกมาส่งสายตาเอาเรื่องไปยังชายแปลกหน้าคนนั้น หัวสมองแล่นฉิวนึกหาวิธีป้องกันตัว เอี

ว่นที่เธอเจอในร้านของพี่ปูน แล้วทำไมตอ

มาบ่นเธอเมื่อคืนนี้ ที่แท้ก็เป็นโจรนี่เอ

ขาเป็นนักวิชาการ หลานของเพื่อนพ่อจ๋าเ

แล้วไม่ชอบใจอย่างที่สุด เขาค่อมศรีษะให้เธอเล็กน้อยคล้ายทักทาย แม้ริมฝีปาก

ย่างผลิพุ่งขึ้น

กล้าออกเสียงคำในวงเล็บ เห็นทีท่าของผู้ใหญ่แล้ว ตาแว่นนี่คงอยู่ในฐานะที่ไม่ธรรมดา

อ พอดีว่าผ

ถัดมาคล้ายต่อว่าเธอกลายๆ “แต่พอดีว่าซิปมันติดน่ะครับ แล

นึกว่าเป็นแขกล่ะ บ้านนี้ไม่เคยมีใครมาพัก อินก็นึกว่าโจรก่อน

่เห็นคนแปลกหน้าในบ้านยังร้องแร่แห

นก่อนเร่งให้มันดังขึ้นในประโยคถัดมา “แล้วทำ