าย ถูกกดหัวให้จมอยู่ในน้ำ ให้เป็นแม่บ้านทำความสะอาด และงดให้อาหาร ทำ

ก๊อก ก

กว้าง บุรุษสองคนยืนอยู่หน้าห้อง พิมรดารู้จั

ค้นกลับนุ่มนวลเป็นมิตร “ฉันเตือนไว้อย่างหนึ่งว่า อย่าทำให้เพชรโกรธมากกว่านี้

้าใจความเกลียด คว

ศวินบอกงานในแต่ละวันที่พิมรดาต้องทำ แต่ละอย่างเป็นเรื่องที่หญิงสาวไม่เคยทำ ทว่าก็ต้องทำไม่เช่นนั้น เธอจะได้รั

มกับคนงานราวสามสิบคนที่ยืนต่อแถวรับอาหารจากแม่ครัว พิมรดานั่งอยู่บนแคร่ไม้ใต้ต้นมะพร้าวข้า

ี้เป็นหน้าที่ของพิมรดา เธอต้องทำความสะอาดภาชนะที่ใช้แล้วไม่ว่าจะเป็นของค

ข้าว แต่ก็ต้องหลบสายตาคนงานหลายคนแทบไม่ทัน เพราะแววตาของแต่ละคนบ่งบอกถึงความไม่พอใจ บางคนมองเธอราวกับอยากฉีกเ

เพชรคนเดียว คนอื่นก็ด้วย ถ้าเธอถูกพวกนั้นแกล้งบ้าง ต่อว่าบ้างหรือพูดจาไม่ดีใส่ เธอก็ต้องทำใจและยอมรับมันนะ แต่ฉันรับรองว่า จะไม่มี

ลียดโกรธฉันหรือเป

ือนคนงานทุกคนที่นี่ ถึงไม่พอใจ ไม่ชอบหน้ามากแค่ไหนก็ไม่ทำร้า

ด้วยความโหดร้าย ใจสาวสั่นหนักมาก กลัวจับจิตจับใจ ทว่าอีกใจก็ต้องยอมร

รอให้พิมรดาเก็บไปทำความสะอาด สองคนสุดท้ายที่เดินออกจากโรงครัวค

้สะอาดนะ ไม่ใช่ทิ้งคราบสกปรกไว้ ถ้าทำไม่สะอาด ฉัน

วมานั่งรอผมตรงนี้นะครั

ใจรักและภักดีกับรัตน์ชนกมากแค่ไหน เพราะรู้นิส

รงครัว ยืนอยู่หน้าโต๊ะตัวยาวที่มีหม้อแกงหม้อใหญ่สามหม้อตั้งอยู่ หม้อแรกใส่ข้าวสวยที่เหลือเพียงท

ะกินได้ไหม” ป้าหวายแม่ครัวบนเกาะบอกด

้วยน้ำแกงส้มที่มีเพียงมะละกอหนึ่งชิ้น และไข่เจียวที่พ

้หมดด้วย ที่ล้างอยู่ตรงโน้น ล้างเสร็จก็เอามาเก็บในครัว ตอนบ่

ก็มีเพียงน้ำแกงกับไข่เจียวชิ้นเล็ก ทว่ากลับเป็นอาหารที่ดีที่สุดของพิมรดา คนหิวใช้เวลาไม่ถึงสองนาที