ที่ยวห้าง พี่จะหลับตาก็แล้วกัน ทรายจะได้ไม

างคอ ทรายคงหอมกูแล้ว ไม่ต้องรอให้

ยนใจแล้ว อยู่เป็นก้างขวางคอมึงต่

ปรินทร์ขู่ เขาไม่อย

ัวตา

ยหอมพี่โดม พี่โดมจะได้เลิกงอนทราย” พูดจบก

หรือไม่ก็ยิ้มตาม ความรู้สึกตอนนี้ของยุรนันท์ตรงกันข้ามกับความคิด ยุรนันท์เหมือนมีหนามตำใจ เจ็

ะพี่

ปทำงาน เขาหอมแก้มพร

ู่ที่นี่ต่อ นอกจากรู้สึกเป็นส่วนเกิน ห

ยุรนันท์ที่ยิ้มตอบกลับ ก่อนเดินออกจากห้องทำงานของเพื่อนทั

ณ ห้างส

์ ครั้งที่ดูเหมือนเขาจะชดเชยวันเวลาให้ เลือกซื้อเสื้อผ้า รองเท้าและกระเป๋า ทุกอย่างล้วนแล้วแต่แบรนด์หรู ควักเงินจ

เสื้อผ้าให้ภรรยา นั่งคอยเธอหน้าห้องลองชุด เมื่อเปลี่ยนชุดเสร็จก็เดินออกมาหมุนตัวให้ปริน

ปสะดวกต่อการกินอาหารและดูหนัง จากนั้นทั้งคู่ได้เดิ

ามือถือปรินทร์ดังขึ้น เจ้าของเครื่องหยิบมือถื

งครับเ

มดีใจที่บุคคลนี้โทรมาหา นิกเนมที่ได้ยิน พราวฟ้าไ

อยากให้พราวฟ้าได้ยินการสนทนา หรือต้องการความเป็นส่วนตัว พราวฟ้าหน้าเศร้าลงทัน

วด เวลานี้เขาควรอยู่คุย อยู่กินอาหารกับเธอมากกว่า ปรินทร์ควรตัดสาย

กรส ความรู้สึกของเธอเวลานี้เหมือนครั้งที่ไปงานเลี้ยงวันเกิดยุรน

ี้พี่มีทรายเป็นเมีย พี่รักเมียพี่ และจะมีทรายคนเดียวไปตลอดทั้ง

ดเต็มปากเต็มคำว่า ไม่ได้คิดอะไรกับทิวาทิพย

ดมนะทราย อย่าคิดมาก อย

จว่า ไม่มีอะไร ทั้งสองเป็นเพียงเพื่อนที่ดีต่อกัน คิดในทางที่ดี ใจก็ชื้นขึ้น ตั

ใจปรินทร์ และ

ว้ให้แล้วนะคะ” พราวฟ้าบอ

้าสองทุ่มครึ่ง ยังมีเวลา” พราวฟ้ายิ้ม ลืมเรื่องเมื่อครู่ไปเสียสนิท

บตับสดมาใส่ที่ลวก ก่อนลวกในแบบที่ภรรยาต

ต่อ ลวกวุ้นเส้น สั่งอาหารที่พราวฟ้าชอบมาอีกสองสามอย่าง ไม่เพียงแค่นั้นยังป้อนอาหารให้พราวฟ้า