ัปดาห์

ยดมากกว่ารักตน แม้แต่คนรับใช้ก็ทำหน้าบึ้งตึงใส่ หาคนเป็นมิตรในบ้านไม่ได้เลย ความที่พิมาลา พี่สาวสุดสวยหอบสิน

ป็นทาสสวาทบำเรอกามให้สามีที่ไม่มีความอ่อนโยนให้ บทรักของเขาดุเดือด รุนแร

งเกียจลูกสะใภ้เช่นกัน แล้วยังสั่งให้คนรับใช้ในบ้าน จงเกลียดจงชังลัลณ์ลนิน ไม่ให้ความเคารพลั

ในบ้านทาน โดยไร้คนช่วย จากนั้นก็ไปซักผ้าด้วยการซักมือ ระหว่างที่ซักผ้าเจ้าของบ้านก็ทานอาหารเช้าเสร็จพอดี หน้าที่ล้างจานจึงเป็นของลัลณ์ลนิน เสร็จจากงานข้างล่าง เธอจึงขึ้นมา

็นพยาบาลในโรงพยาบาลรัฐบาลแห่งหนึ่ง ทำมานานกว่าห้าปี เธอเป็นคนขยัน เป็นที่รักของเพื่อนร่วมงานและผู้ป่วย ลัลณ์ลนินดู

ังเกตเห็นสีหน้าของเพื่อนรักก็อดถามไม

ันบอกแกหรือไ

ห้รู้สึกเช่นนั้นเลย ใบหน้าลัลณ์ลนินอิดโรย นัยน์ตาเศร้า คนพูดยังรู้อีก

ื่นว่า ไม่สบาย เจ็บคอและไอ ดวงเดือนเห็นรอยจ้ำนั้นก็อดสงสารเพื่อน

ด้ดั่งใจ “แกไม่ผิด ไม่มีส่วนผิดสักนิดเดียว เอาทุกอย่างมาลงที่แกได

ไหนจะมาโยนความผิดให้ตนไม่ได้ และไม่ยอมรับผิดแทนใครด้วย พอมารู้ว่า ลัลณ์ลนินต้องมารับผิดแทนพิมาลา เธอก็เป็นเดือดเป็น

ยังไหว ฉันไม่อยากให้พ่อกับแม่เดือดร

บความรักตอบกลับมา ทว่าเธอก็ยังรักและกตัญญูต่อบุ

แม่พระนางสวรรค์มาโปรด” ดวงเดือนพูดประ

บตั้งแต่วันที่เกิดเรื่อง ลัลณ์ลนินติดต่อพี่สาวไม่ได้เลย ถ

จพี่พิมจริงๆ ว่าทำอย่างนี้ทำไม พี่กล้าออกจะรวย หล่อกว่าพระ

คนมีเงิน คนมีชื่อเสียง ดาราก็มีเข้ามาบ้าง ทว่าเขากลับไม่สนใจ มาสนใจหญิงสาวธรรมดาอย่างพิมาลา แต่สุดท้ายก็ต้องช้ำชอกหัวใจ คิดไปว่าพิมาลามีชายอื่นก็

าเห็นเข้า จะหาว่าเราอู้งาน” พอได้ยินชื่อ

ราสองคนทำไมพี่นงค์ไม่เห็นค่านะ ไปเห็นค่

กับลัลณ์ลนิน ที่สำคัญชอบทำงานเอาหน้า ว่างเป็นไม่ได้ นั่งนินทาแพทย์ พยา