ปริ๊น

ับ...

่าไงคร

ิ๊

อโทษค่ะ

ลับใน แต่เมื่อมองมาเห็นคนขับสาว ใบหน้าบึ้งๆ นั้นก็ต้องแปรเปลี่ยนเป็นเหวอๆ แบบไม่อยากเชื่อสายตาที่จะมาเจอนางฟ้าแต่เช้า ยิ่ง

ใกล้ถึงโรงเร

...

แบบมาจากผู้ชายที่ติดตรึงอยู่ในความทรงจำเสมอนั้นมองตรงมาที่มารดา

ื่องต้องคิดหลายอย่าง ขอโทษนะจ

คลึงเขาคนนั้นเพียงครู่ แล้วรีบละสายตามองด้านหน้า

ษ์มาลูก

อกครับแม่

ูบ “แม้แต่ลูกก็ไม่อยากยุ่งกับเรา” อาการเสียววูบที่แล่นกร

ษครับ พฤกษ์เพียงไม

าทำให้มนทิพย์ผวาเข้ากอดลูกในทันที ความอบอุ่นที่เธอโหยหาจากเขาราวกับว่าจะซึมซับ

้หัวใจรักษา พ่อเขา... รักแม่นะครับ

องแม่ ไปห้องเรียนกัน

..ไม่ควรจะอ่อนแอ” ฝ่ามือที่เอื้อมมาจับจูงฝ่ามืออ้วนป้อมของลูกชาย

็นเหมือนที่มารดาเธอเคยบอกไว้หรือไม่ว่า “พฤกษ์เหมือนเด็กที่ดูจะระลึกชาติได้ หรือไม่ก็ดวงจิตเก่ายังคงติดค้างอยู่” ทำให้เขาเหมือนมีบุคลิกของผู้ใหญ่อีกคนซ่อ

กษ์เป็นพ่อค

. อะไร

ไปกันเถอะ เดี๋ยว

. พ่อห

บปรับเปลี่ยนให้เป็นเฉกเช่นเด็กประถม 1 ทั่วไป ร่าง

ะได้พบกันอ

้า มันช่างสร้างอาการวูบวาบวูบไหวไปมาทั่วทั้งร่างกายโด

ะ ว่าคุณพ่อท่านจะอนุ

แต่ทำไมนะเธอถึงรู้สึกว่านั่นเป็นตัวเธอ เป็นเธ

เจืออยู่เต็มดวงตาคมเข้มคู่นั้น มันช่างทำให้เธอรู้สึกเสียววู

อ... จะเดินทา

ินทางไปไหนกัน อะไรทำให้เธอเอ่ยถามเขาอย่างน

หากพี่ไม่ได้พานพบหน้าน้องอีกครั้ง

ให้เธอรู้สึกเหมือนหัวใจวูบไหวไปเสียที่ตาตุ่ม เลือดลมดูเหมือนจะ

ฝ่ามือพยายามอย่างยิ่งที่จะบิดเร้าให้ออกจากการเ

ญานะ ว่าจะมา อย่างไรเสียก็จะมาให้ได้ จากกันหนนี้มิรู้ว่าอีกกี่เดือนหรือกี

กมานั้น มันทำให้เธอถึงกับปากคอสั่นทำอะ

๊บ