มู่เฉินยืนอยู่ริมหน้าต่างในห้องที่มืดมิด มีเพียงควันจาง ๆ จากบุหรี่ลอยคลุ้งอยู่ในอากาศ

ใบหน้าที่เคร่งขรึมของเขา ทำให้ไม่มีใครกล้าเข้าใกล้

ผู้หญิงคนนั้นกล้าทำให้อารมณ์เขาคุกกรุ่น ตอนนี้ใจเขาเหมือนกำลังถูกครื้นซัดอยู่

เขาเห็นเธอนั่งอยู่ในร้านกาแฟกับชายคนอื่น และส่งยิ้มให้ชายอื่น และยอมให้ชายคนอื่นจับมือง่าย ๆ อีกท้ังยังลูบผมเธอ แต่เธอกลับไม่ปฏิเสธอะไร อีกทั้งยังยิ้มรับอีกด้วย

ทันใดนั้น เสียงโทรศัพท์ของเขาก็ดังขึ้น เขาก้มลงมองไปที่จอโทรศัพ “หยี่เจ๋ มีอะไร？ มีความคืบหน้าอะไรไหม？”