ยวเนี้ยแหละ

้มาท

ะล่ะ วันนี้แม่

ไร ไม่

มาเป็นสิบสายไม่รับ ร

อนบันทึกอะไรไว้บ้างหรือเปล่า จะได้หาข้อมูลได้ทันก่อนที่แม่จะบ่นว่าหล่อนใส่ใจแม่น้อยก

ะเมื่อกดดูบันทึกก็ยิ่งซี้ดปากม

ขรมแล้ว โทร.ม

ยยยย... ทำไงดีล่ะ

พี่ดูให้เอง เดี๋ยวขึ้นรถเ

วินท์ยิ้มทำสีหน้าหนัก

ไม่ได้สิ เมื่อเช้าเอารถไปรับคนงานมา เดี๋ยวตอนเย็นต้องไปส่ง ไปกั

อนจะรีบตามการินไปที่รถ พร

งหม

า เจ้าที่ รูปบรรพบุรุษ และจนมาถึงรูปถ่ายขาวดำของเฮียย้งผู้เป็นสามี สายตาอ

ส์สมหวังด้วยนะ ให้หงส์หาสะใภ้ใหญ่ได้เร็วๆ เฮียหมี่จ

็ทำให้หล่อนชะงัก รอยยิ้มน้อยๆ ปรากฏบนใบหน้า ดวงตาหล่อนร้อนผ่าวมีน้ำรื้นจนหล่อนต้องเม้มริมฝีปากแน่น พ

กธูปลงกระถางยิ้มทั้งน้ำ

ได้แล้ว ไม่ต้องเอาใ

ะเจ๊ เดี๋ยว

ตี๋ยวช่วยเฮียย้งสามีมาตั้งแต่รุ่นสาว พอหล่อนแย้งว่าหล่อนขับรถเก่ง ลูกชายก็มักจะอ้างเรื่องอายุที่เพิ่มขึ้นเลย

บสะใจเล็กๆ ปรากฏที่ใบหน้า แค่ได้เ

เจ

องมาเจ๊เออะเจ

ูกวงศวัฒน์บ่นเป็นคนแรกคงไม่พ้นหล่อนแน่ แต่ก็

นห้องอาหาร เห็นลูกๆ อยู่กันครบ จึงแสร้งเดินเข้าไปทัก

แรกที่เอ่ยทักพร้อมส่งรอยยิ้มก

ให้แม่นั่

วคนเล็กก่อนเดินไปหยุดที่ด้านข้าง

เหรอคะ แต่งต

่อนแม่จะเข้ามา เกี่ยวกับที่แม่จะออกไปข้างนอกหรือเปล่า แต่พี่ชายทั้งสองคนกลับท

ธุระสำคัญ” เจ๊หงส์ตอบคำถามของลูกชายลูกสาว

ม่ได้เลยเหรอครับ นานๆ จะอยู่ครบสามคนสักที เดี๋ยวพรุ

่สุด” เจ๊หงส์พูดเสียงหวานพลางกระชับ

เดี๋ยวก็เป็น

ได้ยินเสียงห่วงใยของลูกชา

่าหมี่ห่ว

ับ อย่างอนสิคร

ชายใช้คำที่หล่อนมักใช้ปรามเวลาพี

าก็อดไม่ได้ต้องลุกจากเก้าอี้

ับ ดีกั

พ้หมี่หรอก แล้ววันนี้ก็ต้

อ และเมื่อเห็นส้มเช้งข