ไม่กินเด็กอ

้านายได้หรอกค่ะ” เธอไม่ทำตามคำสั่งขอ

มเธอต้องทำให้เขาหัวเสี

เหตุผล ฉันมีสิท

ื่องงานต้อ

ะ อยู่ตรงนี

้ำหลายรอบ แล้วทำไมคุณถึงคุยเรื่องท

หน้าไปมองทางด้านหลัง “ตอนเที่ยงไม่ใช่เวลาทำงานขอ

นี่’ ยัสซันขบกรามแน่นด้วยความขั

เรื่องอะไรก่อนการประชุม ผมก็ส

จะตอบฉันก็ตอบ แต่ถ้าไม่ก็คือไม่ ในกรณีของท่านประธานฉันนับถือท่า

ทำงานหรือไง คุณถึงทำท่าไม่ยอมรับผมแบบนี้” ยัสซันตะคอกถามอย่

อย่างตั้งใจมากขึ้น “คุณนี่ขี้โวยวาย นิสัยเอาแต่ใ

ณอิน

รับ พอเถอะครับ” ชายวัยกลางคนกล่าวเสียงเบาขอร้องหญิงสาวด้วยสีหน้าอ้อนวอน ถึงเขาจะฟังไม่ค่อยออก

้น ถ้าทำให้คุณโกรธฉันก็ขอโทษด้วยละกัน” เธอพูดกับเขาด้วยเสียงที่ปกติ ไม่ได้เกรงกลัวอารมณ

ล่าวกับหญิงสาวด้วยเสียงที่เบา

ม่สามารถทำอะไรเธอได้ ถ้าโวยวายต่อไปก็คงกลายเป็นคนพาลในสายตาของเธอ

ยน ฉันไม่เปลี่ยน รักเธออยู่อย่างนั้น เธอคือความรักทุกฤดู คือฤดูรักท

บใหญ่ ควานหาโทรศัพท์ที่ส

ัสด

ังครับ) เสียงใส ๆ ขอ

ร้อยแล

บ เย็นนี้พี

ีอะไรหร

ะครับ ปอจองตั

ามเนี่ยนะ ถ้าพี่ไป

าะยังไงปอก็ไม่ยอมดูกับคนอื่นเด

มัวแต่ติดพี่แบบนี้เดี๋ยว

่ครับ สองตาของปอก็เลย

ารักของนายแล้ว ตกลงเย็น

ปนะครับ หนังเลิกแล้วพี่ป

ราะแมนชั่นที่เธอเช่าอยู่ต้องผ่านบ้านของเด็กหนุ่ม

่ป่าน ปอรักพี

หลือเกิน” อินทิรารำพันกับโทรศัพท

เห็นรอยยิ้มสดใสของเธอ ภาพของชายหนุ่มในชุ

รจึงรู้สึกไม่พอใจ จึงถามเธอออกไปแบบนั

ด็กอย่างคุณแน่ ต่อให้นอนทอดสะพานเงินสะพานทองให้ฉันข้ามไปกิน ฉันก็ไม่ข้ามไปกินเด็ดขาด” ไอ้เด็

ไว้ในใจ” แค่มองตาเขาก็อ่านใจเธออ

ู้อยู่แล้วนี่ว่าด่า คิดเ

กเก้าหาง กินเด็ก

ตัวฉันไม่ใช่ตัวคุณซะหน่อย” เธอตอบรับคำกล่าวหาของเ

ยู่ในใจ “ผมก็แค่สงสารเด็กมันหรอก” ทำสีหน้าไม่พอใ