img ท่านอ๋องเจ้าขา...ข้ายอมแล้ว  /  บทที่ 8 เก็บลูกตาของเจ้าไว้มองภรรยาในอนาคตจะดีกว่า | 12.90%
ดาวน์โหลดแอป
ประวัติการอ่าน

บทที่ 8 เก็บลูกตาของเจ้าไว้มองภรรยาในอนาคตจะดีกว่า

จำนวนคำ:1654    |    อัปเดตเมื่อ:24/05/2022

วะเยื้องย่าง ทุกกิริยางดงามอ่อนช้อยดังเ

บเห็นก็ตาม แต่ตระกูลเยี่ยนให้บุตรสาวฝึกขี่ม้ายิงธนูอยู่เป็น

้งามเลิศล้ำของท่านแม่ทัพใหญ่พาร่างอรชรเ

ก เท่านี้ก็เพียงพอให้พวกเขาลืมหายใจ แต่ละคนต่างตะลึงงันจนร่างกายแข็งค้างราวกับรูปปั้นหิน แต

พบกับตัวต้นเหตุที่มาแทรกแซงการฝึก รองแม่ทัพหนุ่มกระแ

ปชายแดน” รองแม่ทัพหนุ่มสะบัดแส้หนังลงกับพื้น เสียงเส้นสายสีดำหวีดกรีดอากาศดังพรึบ องครักษ์ท

อย่างอ่อนโยน ท่าทีดุดันเมื่อครู่หายไปสิ

ขาวสะอาด มือแกร่งสะบัดเพียงเล็กน้อยแส้ก็กลับม้วนเก็บเข้าที่ตรงข้างเอวสอบ

กยิงธนู” หญิงสาวยัง

จึงทำแค่เพียงเดินนำน้องสาวมาอีกด้านหนึ่ง พอถึงที่หมายชายหนุ่มก็ผายม

ญิงสาวดึงสายที่ถูกขึงตึงสองสามที ลองยกขึ้นลงเพื่อประมาณน้ำหนัก จนพบกับอันที

นัยน์ตาดอกท้อวาวโรจน์ขึ้นหลายส่วน ท่าทางเข้มแข็งจริงจังแลคล้ายกับนักรบสาว นางสูดลม

์ทรงพลังเข้ากลาง

ูจิ้งสาวใช้คนสนิทปรบมือเสียง

ทัพหนุ่มเห็นเช่นนั้นก็เบาใจ นางคงอยากหาที่ระบายอารมณ์อัดอั้นอะไรสักอย่าง

ม่เกิดอะไรที

้วดอกเล่า นัยน์ตาสีนิลดุจราตรีมีประกายวาบขึ้นม

ต่แล้วก็บ่นกระปอดกระแปดขึ้นมาเมื่อเกิดรู้สึกปวดแขน เยี่ยนหยางจงเห็นดังนั้

ห้เจ้าขี้

ผู้ชาย เยว่ฉีไม

พียงคร้

่งปักผ้ากับข้

ันงานขอ

ย่อมต้องฝึกงานบ้านงานเรือน เรื่อง

ิชาติ

..” เยี่ยนเยว่ฉีทำเส

งจงกลั้วหัวเราะ น้อง

่ใหญ่ต้องแต่งงานกับสตรีที่

ม้าล่าสัตว์เป็นเพื่อนได้ ที่สำคัญรสมือของนางต

รรยาไม่ได้สักที ท่านเลือกมากถึงเพียงน

อกท่านแม่ กุลสตรีอะไรก

นอย่างไรกันแน่ กุลสตรีหรือหญิง

่เล่า แม่จิ้งจอกน้อยของพี่” เยี่ยนหยางจงกระเซ้า น้องรองของเ

กัน” นางเอียงศีรษะจนปิ่นลายดอกโบตั๋นสั่น

ออกเรือนไปก็ไม่ต้องเป็นห่วงแล้ว อนุหน้าไหนจะหาญกล้ามาเหย

ปแล้ว ข้าก็ไม่มีทาง

กว่านั้น” เยี่ยนหยางจงหัวเราะเสียงดังสน

่าทหารที่ได้ยินจังหวะเสนาะหูพากันหันมามองนางอีกครา เทพธิดาช่างอยู่แสนไกล แต่เสี

คับบัญชาพวกนี้ท่าทางจะใช้การไม่ได้ หากข้าศึกส่งสาวงาม

บเข้าไปบอกบทลงโทษ เมื่อเหล่าองครักษ

ความครื้นเครง พาร่างในอาภรณ์สีฟ

img

สารบัญ

บทที่ 1 บทนำ บทที่ 2 พระประสงค์ของฮ่องเต้ บทที่ 3 ฉินอ๋อง บทที่ 4 ถางซือเซิน บทที่ 5 ท่านอ๋อง...ข้าจะหาพระชายาให้ท่านเอง บทที่ 6 เทียบเชิญที่เลี่ยงไม่ได้ บทที่ 7 ฉีเอ๋อร์...ลำบากเจ้าแล้ว บทที่ 8 เก็บลูกตาของเจ้าไว้มองภรรยาในอนาคตจะดีกว่า บทที่ 9 พานพบสตรีที่นำความยุ่งยากมาให้ บทที่ 10 ท่านคงไม่ใช่ฉินอ๋องกระมัง บทที่ 11 คุณหนูเยี่ยนเข้าใจถูกต้องแล้ว
บทที่ 12 เริ่มต้นงานเลี้ยงที่เต็มไปด้วยแผนการ
บทที่ 13 จดหมายจากชายนิรนาม
บทที่ 14 ท่านอ๋องเจ้าขา...ข้ามาเอาขลุ่ยคืน
บทที่ 15 เด็กดื้อ ถ้าเจ้าดิ้นอยู่แบบนี้เราจะสงบลงได้อย่างไร
บทที่ 16 เจ้ารู้หรือไม่ มีสตรีมากมายเพียงใดอยากปีนขึ้นเตียงของเรา
บทที่ 17 แต่หนึ่งในนั้นย่อมไม่ใช่หม่อมฉัน
บทที่ 18 ถ้าไม่อยากตาย เช่นนั้นเจ้าจะชดใช้อย่างไร
บทที่ 19 แล้วแต่ท่านอ๋องจะเมตตาเพคะ
บทที่ 20 แยกย้าย
บทที่ 21 พบจิ้งจอกสีเงินแห่งแคว้น
บทที่ 22 คราวหน้าข้าจะไม่ตัดแค่ผมเจ้า
บทที่ 23 กระหม่อมคิดว่าเราควรสมัครสมานสามัคคีกันเอาไว้จะดีกว่า
บทที่ 24 กลับเข้างานเลี้ยง
บทที่ 25 รอยยิ้มอันน่าชัง
บทที่ 26 ทำไมสตรีเหล่านั้นถึงเรียกขานเขาอย่างสนิทไปเสียหมด
บทที่ 27 ท่านหญิงกุ้ยอิน
บทที่ 28 คำสั่งของจิ้งจอกสีเงิน
บทที่ 29 หงส์วอนหาคู่
บทที่ 30 มีอะไรไม่ดีหรือ
บทที่ 31 เหลวไหลสิ้นดี ข้าไม่เชื่อเจ้า
บทที่ 32 นี่หรือคือการได้พบเนื้อคู่
บทที่ 33 ไหนท่านอ๋องบอกว่าไม่ต้องการหม่อมฉันยังไงเล่า
บทที่ 34 เยี่ยนจิ้นหลิงออกมา!
บทที่ 35 ดูอย่างไรก็ไม่ใช่ทางเลือกที่ฉลาดเอาเสียเลย
บทที่ 36 นางฟ้าน้อยของฉินอ๋อง
บทที่ 37 นางเด็กปีศาจ!
บทที่ 38 เจ้าวางใจ ข้าจะหาผู้ชายดี ๆ ให้เจ้าเอง
บทที่ 39 เทศกาลหยวนเซียว
บทที่ 40 เทพจันทราพระทานพร
บทที่ 41 โคมกระต่ายนี้ข้าให้เจ้า
บทที่ 42 เสี่ยวเยว่ เราจะดีกับเจ้า คิดถึงเจ้า และชอบเจ้ามากกว่าสตรีทุกคน
บทที่ 43 พอเถิด ท่านอ๋องไม่ต้องเสแสร้ง
บทที่ 44 ทีนี้เจ้าคงพอรู้หัวใจของเราบ้างแล้วกระมัง
บทที่ 45 เพราะมีท่านอ๋องอยู่ด้วยนี่ล่ะเพคะ ผู้อื่นถึงจะไม่ปลอดภัย
บทที่ 46 จวิ้นอ๋องกับท่านหญิงตระกูลจ้าว
บทที่ 47 ดูเหมือนเจ้ากำลังหึงข้าอยู่
บทที่ 48 ทำแบบนี้จะดีหรือพี่รอง
บทที่ 49 ฉินอ๋อง เจ้ามองมาสิ จงมองภาพนี้ให้เต็มตา
บทที่ 50 บุรุษหน้าตายผู้นั้นมันเป็นใคร
บทที่ 51 ให้ตายเถอะ! เยี่ยนจิ้นหลิงไยไม่บอกไม่กล่าวกันบ้าง
บทที่ 52 เปิ่นหวางว่า ทางที่ดีเจ้าสงบปากสงบคำเอาไว้ดีกว่า
บทที่ 53 ดูเหมือนท่านอ๋องกำลังหึงหม่อมฉันอยู่
บทที่ 54 เป็นผู้อื่นต่างหากที่สมควรพูดว่าปวดใจ
บทที่ 55 เจ้าน่ะหรือมีใจเดียว ซ้ำยังกำลังปวดใจเพราะข้า
บทที่ 56 การลงทัณฑ์ของท่านอ๋อง
บทที่ 57 ท่านอ๋องเอาแต่ใจยิ่งนัก แต่กลับไม่มีความยุติธรรม
บทที่ 58 ลองว่ามา อย่างไรจึงเรียกว่ายุติธรรม
บทที่ 59 โรคประหลาดของเยี่ยนจิ้นหลิง
บทที่ 60 เปิ่นหวางกับคู่หมั้นต้องการความเป็นส่วนตัว
บทที่ 61 เจ้าช่างโง่งมนัก
บทที่ 62 เมื่อครู่ ชายผู้นั้นแตะต้องมือข้างนี้ของเจ้าใช่หรือไม่
img
  /  1
img
ดาวน์โหลดแอป
icon APP STORE
icon GOOGLE PLAY