ากปากแห้งแบบนี้หรอกค่ะ คุณพี่ชดเชยให้

องเทียม ก่อนจะเดินลอยชายออกไปนอกห้อง...เมื่อเสน่ห์ของตนเองยังมัดใจเทียมได้ แม้เพิ่งจะก

าะกำลังจะไปหาที่สำเริงสำราญ ครั้งนี้เธอจะไม่ให้พลาดเหม

กนเรียกหลานสาว มีสาวใช้เยี่ยมหน้

.” หล่อนบ่นขรม เดินฉับๆ ตรงไปยังห้องครัว สถานที่นั้นคือที่อยู

าสะดุ้งเฮือก ผักสดในมือกระเ

ณน้

โบกมือเรียก เธอเดินนำหน้า เมื่อความ

ๆ ให้กันยา...ดันตะกร้าผักออกห่า

ไม่มีที่ซุกหัวนอนแน่!!” ดารัณหันมากระซิบเส

ร หลังประตูปิด หน้าที่ของเธอคือการระวังคน หากมีใ

ันที...เร็วๆ ด้วย

ม สั่งความดลยา ก่อนจะเดิน

... เธอยืนหอบแฮกๆ อยู่ไกลๆ ก่อนจะทรุดนั่งบนพื้นหญ้า คอยกวาดตามองไปรอบๆ ครั้งนี้ดลยาจะไม่พลาดอีก เธอไม่อยากถูกส่งไปอยู่ที่สถานเลี้ยงเด็กกำพร้า ที่

ระเกะระกะเต็มพื้นที่...ดารัณนอนพล

งผ้าฝ้ายเก่าๆ ทิ้ง สาวเท้าเดินเร็วๆ เมื

ร่าง เมื่ออารมณ์กำหนัดเกือบจะล้นปรี่ มือนุ่มละมุนทำได้แค่เพียงกระตุ้นความต้องการในส่วนล

งกระเส่า เธอสูดปากครางเบาๆ เมื่อปลายนิ้วตน

ใกล้ๆ กางมือคร่อมร่างเกือบเปลือยของดารัณไว้จรดปลายจมูกกับซอกคอขาวๆ ค

ึงยิ้มหวานหยด...เมื่อหนุ่มใหญ่ผู้นี้ มีเครื่องเคราใหญ่ยักษ์ที่ทำให้ตนเองเสียวสะท้านได้สุดติ

างร้อนผ่าวเหมือนมีประจุไฟฟ้าวิ่งพล่าน เพียงแค่ริมฝีปากหยาบๆ ลากไล้ไปตามผิวกาย มือเรียวบางสอดรั้งร่างกายกำยำ

ร่าง สองขาตวัดโอบรอบสะโพกแกร่งแบบอัตโนมัติ เปล่งเสียง