น รวมทั้งเจ้านายของเธออยู่นะ!”

กซิมัสกล่าว เธอแอบอู้ เพราะท้องหิว แต่มันไม่ใช่เรื่องใหญ่คอขาด บา

โทษไปอีกครั้ง เธอไม่อยา

ี่ร้านฉัน...วันพรุ่ง

ลาทำงานเท่าไหร่ มันเหมือนกับว่าเจ้าหล่อนไม่เค

ดินถอยหลังที่มองไม่เห็นเส้นทาง ด้านหลังของทิชามีกล่องกระดาษขนาดใหญ่ เมื่อเจ้าตัวขยับถอยเธอจึงชนกล่องนั่นเข้าเต็มลัก!! กองกระดาษไหลร่วงเข้าหาตัวเธอ ทิชากระโจนไปข

ู่ล้มกลิ้งล

หอมอ่อนๆ ที่โชยออกมาจากร่างเล็กบาง ทิชาตกใจแทบสิ้นสติ เธอถูกร่างหนาหนักคร่อมทับไว้ทั้งตัว!

้นผมสีดำ แต่เมื่อได้อยู่ในระยะที่ร่างทั้งร่างแนบสนิทกันทุกส่วน กลิ่นของหล่อนเป็นอีกอย่างที่เขาสัมผัสได้ กลิ่นหอมอ่อนๆ นั่นคุ้นจมูก เหมือนเคยได้กลิ่นนั้นมาจากที่ไหนสักที่ เขาพยายามนึก แต่ยังนึกไม่ได้ในทันที อย่างที่สองตามมาในเวลาติดๆ กัน ผิวของทิชาเนียนใส เรียบ

ยางรัดผมสีดำที่มัดพวงผมทั้งหมดของเธอไว้ ดันไปเกี่ยวเข้ากับเข็มกลัดเนคไท

มเต้นโครมคราม แม็กซิมัสผงะถอยหลัง มีอาการตะลึงค้าง เขายกมือตะปบอกข้างซ้าย จังหวะเดียวกับที่ทิชาหมุนตัว ปลายเส้นผมสะบัดผ

! กลอกตามองฟ้า พร้อมกับบ่น

ว มันมีอาการแปลกๆ ตั้งแต่สบตา

ินตัวลอยกลับมาที่เดิม เขาทิ้งตัวนั่งแต่ก็ยังอยู่ในภวังค์ ภาพที่มองเห็นวูบไปวูบวาบมา หา

่อนว่าในใจตั้งแต่ตอ

แหละที่แม็กซิมัสเพิ่ง

ะ!!” เสียงใคร

ก่อนดวงตาคมดุจะเหลีย

าเขาแค่คืบ แม็กซิมัสแอนตัวหนี “มี

าเห็นคุณตาลอยๆ”

ทิชาเดินโฉบไปโฉบมาไม่ได้อยู่นิ่งกับที่สักนาที ใบหน้าหล่อนเปื้อนยิ้มตลอดเวลา แม็กซิมัสขมวดคิ