ชายคู่หนึ่ง หล่อนงัวเงีย พยายามมองฝ่าความมืดไปยังต้นตอของเสียง และท่ามกลางแสงจันทร์ในคืนเดือนแรมทำให

ุณส

บันได และวิ่งไปยังจุดเกิดเห

พอเถอะค่ะ อย่าต

ษาเอาไว้ แต่เจ้าของมือก

เสือก มันเ

ไปตามแรงตบ เมื่อสุพรร

ที่ฉันทะเลาะกับค

” หล่อนส่ายหน้าปฏิเสธ แต่

นแกให้ท่าคุณลาซของฉั

ขวัญจนอีกฝ่ายร้องไห้น้ำตารินเสร็จก็หันกล

บที่มันให้ท่าส

อเล็กของสุพรรษาทุบตีอีก เขาจ

ื่อนความเลวของตัวเองเลยดีกว่า สุ

่าเราจะคุยกัน

ยกับคุณอีก เพราะเรื่

ดร้องด้วยความโมโห “นี่คุณ...คุณไม่ได้รักสุจร

สาวของเธอไป

ิ้นความอดทน แต่พาขวัญยังไม่ทันได้เอ่ยปากตอบ เสียงต

ันก็แค่ขี้ข้าเท่านั้น ไม่ใช่ญ

ด้วยความไม่ไยดี “ผมกลับละ และจะไม่มีวันมาเหยียบที่น

บออกไปอย่างรวดเร็ว สุพรรษาที่เมามากจ

..เข้าบ้

มคุณลาซ ฉันจะไป

ปนะคะ วันนี้คุณ

ญ ก่อนจะผลักร่างของพาขวัญใ

ฉันรู้ว่าแกจ้องจะงาบคุณ

นในแง่ร้ายเช่นนี้ ทั้งๆ ที่หล่อนไม่เคยแสดงกิริยาให้ท่

ไม่ไ

ว่าฉันไม่รู้หรือไงว่

้องกัดฟันทนอยู่ และฉุดกระชากลากถูให้

ดทนต่อคำด่าทอของเจ้านาย และต้

ทิ้ง ขณะพาสุพรรษ

งแต่เช้า ก่อนจะกลับมาบ้านในชั่วโมงต่อ

ไรนักหนาเนี่ย” สุพรรษ

สุพรรษาตวัดสายตามองมา “แกพอจะมี

่อ.

เคยได้ลิ้มรสผู้ชายมาก่อน ฉันไม่น่า

น ก้มหน้าซ่อนความปวดร้า

อหาทางออก ก่อนจะดีดนิ้ว

ึกออก

เมื่อสุพรรษาจ้องมองมาด้วย

ณสุ

รให้แกทำ

ห้พายทำอ

เป็นรอยยิ้มหยัน “เอียงหู

.หล่อนไม่มีสิทธิ์ใดๆ เลย นอกจากก้มหน้ารับฟังคำสั่งจากสุพรร