่พลุ่งพล่านในตัว ลำขาแกร่งสอดเกี่ยวขาเรียว

ับหนีความแน่นตึงปวดร้าวตามสัญชาตญาณการเอาตัวรอด หน้าท้องเกร็งบิดไปมากับสิ่งท

อยแทนใจก่อนจากลา แต่พอกลับมาเจอกันครั้งนี้เขากลับทำลายส

ให้เธอปรับสภาพรับตัวตนของเขาอย่างใจเย็น ถึงจะรู้สึกผิดที่เขารีบร้อน

็บ

ะนุ่มนวล” ชายหนุ่มบอ

ายลง ริมฝีปากหนาประกบจูบอีกครั้งพร้อมกับเ

งั้นคุณจะยิ่งเจ็บ

ายไปแล้วแทนที่ด้วยความต้องการเติมเต็มของร่างกาย สะโพกผายเต่งตึงยกหยัดเรียกร้องให้เขาป้อนลีลารักอย่างลืมอาย

ริยาที่ส่งสัญญาณว่าเดินถึงสุดทางฝัน ชายหนุ่มจึงรีบเร

ดีเยี่ยม” หลังจากที่จบภารกิจ ความรู้สึกเดิมก็หวนกลับมาในสมองเขาอีกครั้ง ตอ

อบโยนอย่างเมื่อครู่ ไม่มีถ้อยคำหวานอย่างคนรัก มีแต่น้ำคำที่เทียบเท่ากั

ลังหนาอย่างร้าวราน

รักเป็นเพียงแค่สิ่งบำบัดความใคร่ เหล

้าวก้าวลงจากเตียง หยิ

นเล็กที่เป็นเหมือนดั่งดวงใจที

กทำลายขาดรุ่งริ่งขึ้นมากอดแนบอก สองขาขยับถอยร่นไปด้านหลัง จนสุดกำแพง สุดทางตันท

อย่างไม่อาจกลั้น แม้พยายามเก็บเสียงสะอื

มากพอที่จะทนเห็นเธอร้องไห้ได้ ทว่าสิ่งที่เขารับรู้มาก็ไม่อาจลบเลือนไปจากใจได้เช่นเดียวกัน

ต้องใจแข็งทนเก็บความต้องการเอาไว้ ทว่าสิ่งที่เขาคว้าได้กลับมีเพียงความว่างเปล่า คนที่ควรจะนอนอยู่บนเตียงกับเ

คืน มือยังเกาะกุมของรักอย่างหวงแหนไว้แนบอกทั้งที่เ

บวมเจ่อ อีกทั้งรอยแดงเป็นจ้ำที่เผยพ้นชุดคลุ

ชัด

เธอเจ็บได้ขนาดนี้ ชายหนุ่มย่อตัวลงนั่งข้างๆ พร้อมกับยกมือแตะรอยที่เขาตีตรา

ถูกแทนที่ด้วยภาพมารยาที่เขารับรู้มาตลอดหลายปีทำให้เขาพาลอีกคร

ช่ไหม ไอ้สร

ยห่าง สำหรับฉันมันมีค่ามาก แต่คนอื่นคงไม่ใช่”

ทั้งที่ห่วงและรู้สึกผิดแต่เขากลั

นั้น ทว่าเธอกลับลุกเร็วเกินไปเลยทำให้หน้ามืดเซจนเ

ค่ะ ฉันไม่

ชายหนุ่มยิ่งโมโหที่เธอไม่แยแส แต่ก็ยอมปล่อ

ากเก่งอวดดีกับ

ปเถอะค่ะ ฉันไม่มีแรงจ

งด

เธอขอ แต่เขาก็ไม่ได้ยึดรั้งเธอเอาไว้ และเพียงไม่นานคนที่เข้าห้องน้ำไปทำธุระส่วนตัวกับ

บไปได้ไหม ใส่ชุดแต่งงาน

อย่างโมโห วางแก้วไว้บนโต๊

ที่นี่ได้ อย่าหวังเลยว่

งที่ต้องจัดการ หนีหายออกมาจากงานแ

นมากนัก

อีกคนคิด เพราะสิ่งที่เธอห่วงก็คือความรู้สึกกับชื่อเสียงของพวกท่านต่างหา

อก็จะยิ่งเจ็บปวดมากเท่านั้น ต

ันเพราะฉันแต่งงานแล้ว ได

น่น ขบแนวฟันปูด

รู้ก็คือเธอจะไม่มีวันก้าวออก

งอยู่ใน

งบำ

รอคอยสิบปีของฉัน

ยซ้ำสำหรับผู

ที่จะเดินออกไป หากมือหนาของเขาก

ไปไ

ีอากาศถ่ายเท

ที่โดนเหน็บ เขาฉุดข้อมือของ

ที่นางบำเรอขอ