อย่างลงตัว ขนาดของบ้านไม่ใหญ่ไม่เล็กมาก ชั้นบนมีสามห้อง ห้องนอนของราเชนทร์ ห้องนอนของเธอ และห้องทำงานของเขา ส่วนด้านล่างมีห้องรับแขกขนาดพอดี ห้องอาหาร

ลอดทางเดิน ไปสิ้นสุดที่ทางเชื่อมระหว่างเรือนกุหลาบกับบ้

ไม้หลายสายพันธ์ ดอกดาวเรืองที่ปลูกไว้ในกระถางเล็กๆ เรียงกันเป็นแถวๆ ละสิบกระถา

บๆ เผื่อจะเจอเสียมสำหรับพรวนดิน ซึ่งบังเอิญมันวางอิงอยู่ข้างกระถางต้นไม้เปล่า เธอจ

จากนั้นก็มาทำกับอีกต้นหนึ่ง ธาริกาใช้เวลาอยู่ตรงนี้นานร่วมสี่สิบนาที แต่เธอก็ไ

ก็ไม่มี จะไปตามที่บ้านใหญ่ก็คงไม่เจอ เพราะสถานที่แห่งนั้นเป็นที่ต้องห้าม รุ่งระวีห้ามลูกสะใภ้ที่ไม่ต้องกา

เห็นหญิงสาวร่างเล็ก ผิวดำแดงชอบคาดผมไว้กลางศีรษะ ลัก

้น่ะ ว่าแต่สร้อ

กลับถามด้วยสีหน้าแปลกใจ เพราะไม่เ

ตอบ “ว่าแต่สร้อยมีอะไรหรื

้มาเรียกคุณแก

เชนทร์อย

อยทำท่าอึกอักจนธ

รสร้อย

ุณแก้วค่ะ แล้วคุณเชนทร์ก็พาผู้หญ

ตรงหน้าจับใจ ยังคิดอีกว่า วาติยาเข้าไป

อง” ธาริกาพูดอย่างมาดมั่น ไ

ไม่เหมือนคุณแก้วคนก่อนเลย ดูอย่างวันนี

ะสร้อยรู้สึกสงสารและเห็นใจวาติยาที

้วคนใหม่ ที่ไม่มีวันให้ใครมารังแกง่ายๆ ใครร

ยังเรือนกุหลาบ ขึ้นไปที

ร่างกายท่อนบนของราเชนทร์เปลือยเปล่า มัดกล้ามเป็นมัดๆ ดูสวยงามและแข็งแกร่ง หน้าท้องที่แบนราบ ลำแขนทั้งสองข้างกำยำ รูปร่างท

และกำลังทำกับเขาอย่างที่ผู้หญิงคนนี้ทำ เขาจะรู้สึกยังไง จะแสดงอาการรังเ

าง ธาริกายิ้มอย่างฝืนๆ ก่อนจะก้าวเดินเข้าไปหาร่างของราเชนทร์ด้วยขาที่ค่อนข้างสั่น เธอไม่เคยเจอ

คะ แล้วก็ไม่บอกแก้

ลิ้นชักหัวเตียง รวมถึงถุงใส่ถุงยางอนามัยเกือบสามสิบกล่อง

ายตัวบ้างไหม เรียกมาสักสอง

์อย่างงงๆ เช่นเดียวกับราเชน

เรียก

ญิงคนไหนยิ้มสวยเท่าผู้หญิงที่ขึ้นชื่อว่าเมียมาก่อน หรืออาจเป็นเพราะไม่เคยเห็นเธอในสายตา และทุกครั้งที่เผชิญหน้ากันเขา