ากบริเวณคฤหาสน์รวิภาส ก่อนจะหันมาสบตาแล้วจูงมือกันเดินเข้า

ะไรคุณทน

วราเชิดหน้าใส่ แล้วเดินผ่านอย่างไม่กลัวเกรง และดูเหมือนไข่มุก

เมื่อวานซืนอย่างพวกแก” ไข่มุกตะโกนไล่หลัง เมื่อหายตะลึงแล้ว แต่เหมือนเด็กแฝดทั้งสอ

นอนซุกตัวใต้ผ้าห่มนวมหนาค่อยๆ ผลักผ้าออก เหงื่อเม็ดเล็กๆ ผุดขึ้นมาบนหน้าผากที่กำลังยกม

อรู้สึกอึดอัด ลมหายใจเริ่มติดขัด

งหนักแล้วมองไปทางประตูที่เชื่อมต่อระหว่างห้อง

ไปที่ประตูเอื้อมมือไปจับลูกบิดแล้วต้องช

ลั่น ก่อนวิ่งอ้อมไปออกทางประตูเพื่อออกไปนอกห้

ถูกล็อกจา