้าประตูห้องนอน เฉี่ยนซียังเห็นเนคไทสีน้ำเงินเข้มที่เธอเคยมอบเป็นของขวัญให้จื่อห้

ระตูห้องนอนถูกเปิดแง้มไว้เล็กน้อย เธอจึงได้ยินเสียงครางของพวกเขาดังออกมาข้างนอกอย่างชัดเจน ในที่สุดเฉี่ยนซีที่ทนไม่

็นเลยว่า เธอสองคนไร้ยางอายแค่ไหน แต่ฉันก็ไม่รู้นะว่า แกยัง

ุมตัวเขาเอาไว้ ในขณะเดียวกัน เฟยเอ๋อก็รีบเอื้อมมือไปคว้าเสื้อเชิ้ตของจื่

ขอพูดกับเธอตามตรงเลยแล้วกันนะ เพราะฉันก็ไม่มีอะไร

พูดตัดบท พร้อมกับเอามือปิดตาด้วยท่าทางรังเกีย

่ แ

รธเเละอาย จนพูดไม่อะไรไม่ออก เฉี่ยนซีมองไปที่เฟยเ

อรสนิยมแก” เฉี่ยนซีจ้องหน้าจื่อห้าวที่ตอนนี้หน้าซีด

งเธอ เฟยเอ๋อ ตอนที่เราเป็นเพื่อนกัน เธอคงรู้สึกน้อยเนื้อต่ำใจ เเต่ก็ไม่กล้าพูดออกมาสินะ แต่ตั้งแต่เล็กจนโต เสื้อผ้าที่เธอใส่ก็เป็นเสื้อผ้าเก่าของฉัน ของที่เธอใช้ก็เป็นของเก่าที่ฉันไม่ใช้แล้ว

ซีเปรียบตนเองว่าเป็น “ขยะ” ก็รู้สึกโกรธขึ้นมาทันที เขาชี้ไปที่เฉี่ยนซีด้วยท่าทางหาเรื่อง และตะโกนใส่เธอว่า “นั่นคือสิ่งที่ผมเกลียดที่สุดในตัวคุณ เฉี่ยนซี！คุณเอาแต่หลงตัวเอง！ คุณยังคิดว่า คุณเป็นลูกเศรษฐีจากตระกูลนิ่งเหมือนเมื่อก่อนอย

เฉี่ยนซีก็รู้ทันทีว่า พวกเข

มาเก๊าเมื่อกไม่นานมานี้ และเขาก็ไม่ต้องการให้ครอบครัวของเขารู้ ดังนั้น เขาจึงข

รมณ์เย็นลงอย่างคาดไม่ถึง เธอมองไปยัง ‘อดีตแฟนหนุ่ม และ

ี่แสนดีคนหนึ่งในโรงแรมนั่น ร่างกายของเขากำยำและเซ็กซี่มาก แล้ว

ยายามยั่วยุเขาด้วยคำพูด ตามคาด สีหน้าของจื่อห้าวเปลี่ยนเป็นส

ผู้หญิง

ได้คบกัน” เฉี่ยนซีตอกกลับด้วยคำพูดที่เยาะเย้ยและดูถูก จากนั้นเธอจึงกลับหลังหัน แล้วเด