ดาวน์โหลดแอป
ประวัติการอ่าน

บทที่ 8 8

จำนวนคำ:1975    |    อัปเดตเมื่อ:18/07/2022

ที่จางม่านอวี้ไปทำนั้นมีความเสี่ยงมาก ขุนนางในวังล้วนแต่เป็นเสือและสิงห์ เล่ห์เหลี่ยมแพรวพราว อำนาจก็มีมาก ยิ่งต้องไปต่อสู้กับพระสนมมู่เซียนที่ใ

็นตามนั้น” เฉินหมิงตอบกลับ “แล

ธีขอรับท

พ ไปทำงานเป็นขุนนางในวังก็เพื่อช่วยเหลือจางม่านอว

รู้ดีว่าห้ามไม่ได้ ถ้าเจ้าอยากทำอะไรก็ทำ ถ้าเรื่องนั้นเป็นเรื่อง

้า” เฉินต้าเหว่ยคำนับบิดา “ข้

ช่วยเขาให้เข้าไปทำงานในวัง ซึ่งมันไม่ใช่เรื่องยากเลย ทว่าเรื่องยากอยู่ที่ เฉินต้าเหว่ยจะสละตำ

่วยนางในดวงใจ...แม้แต่ชี

ามสนิทสนมระหว่างย่าหลานคู่นี้มีมาตั้งแต่เด็ก เรียกได้ว่าสนิทกว่าหลานทุกคนก็ว่าได้ อาจเป็นเพราะองค์รัชทายาทเกิดจากหยูฮองเฮา ที่ส

่ เขานึกถึงรอยยิ้มของจางม่านอวี้ตลอดทาง ยามนึกพลังบางอย่างก็ปลุกระดมในกาย องค์รัชทายาทไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่า เพียงแค่รอยยิ้มจะทำให้เขากระโจนสู่ห

างพ่ะย่ะค่ะ” องค์รั

ข้าก็หายดีแล้ว” หล

านย่าป่วย กระหม่อมก็ร

วซะอีก” เขารู้ว่า ผู้เป็นย่ากำลังน้อยใจ เขา

ม่อมรักท่านย่า” เพียงแค่หลานรักทำแค่นี้ ไ

หลนให้ข้า เจ้าน่าจะหานางในมารับใช้เพิ่มสักคนสองคน เจ้าจะได้มีเหลนให้ข้าอุ้ม เจ้าอย่าลืมสิว่า เจ้าคือองค์รัชทายาทที่จะสืบทอด

ี่ปี ทว่ายังไม่มีวี่แววว่าจะได้ทายาทมาสืบทอดบัลลังก์ หลีไทเฮาจึงต้องจัดการหานางในมารับใช้ให้หล

ือกพระชายารองเองจะไ

ง ทุกอย่างขึ้นอยู่กับฝ่ายในเป็นคนจัดหา พระสนมของฮ่องเต้เป็นหน้

ักยังไม่ใส่ใจ แต่นี่จะเลือกพระชายารองเอง ทำให้นางคิดว่า ผู้หญิงที่องค์รัชทาย

ากให้นางเป็นพระชายารองของข้า ท่านย่าให

หน และยิ่งทำให้นางอยากเห็นหน้าสตรีนางนี้เร็วๆ นางคิดอีกเรื่องหนึ่งว่า หากจูหยวน

รัชทายาทยิ้มกว้า

ะค่ะ เสร็จจากงานสำคัญ

ายวันแล้ว เจ้าน่าจะทำดีกับนางบ้าง ไม่รักนางก็แย่พออยู่แล้ว อย่าทำห

ส่งผลให้เป่ยหลิงถูกหมางเมิน ไม่ได้รับการใส่ใจจากองค์รัชทายาทเท่าที่ควร หาก

คนไม่ชอบฝืนใจตัวเอง ทำตามหน้าที่สามีในบางครั้ง เห็นทีวันนี้เ

นึ่งก็ขอตัวกลับ สถานที่ต่อไปที่เขาไปคือ ต

้องเดินผ่านตำหนักหนึ่งที่เป็นเพียงตำหนักเล็กๆ คนที่อยู่อาศัยคือพระสนมหรือนางในคนใด

เสียงพิณที่ดังออกมาจากตำหนักชิวเป่า ทำให้เท้าของเขาระงับเดิน หยุดฟังเสียงดนตรีที่เต็มไปด้วยความไพเราะ ในขณะเดี

ู่” องค์รัชทายา

นมคนใหม่ของ

นะ เสียงเพลงช่าง

ัชทายาทกำลังเดินเลี้ยวไปทางขวามือ หลินหลินได้ถือถาดน้ำชาเดินสวนมา ทว่าความมืดของยามราตรี ที่มีเพียงแสงไฟสลั

img

สารบัญ

บทที่ 1 1 บทที่ 2 2 บทที่ 3 3 บทที่ 4 4 บทที่ 5 5 บทที่ 6 6 บทที่ 7 7 บทที่ 8 8 บทที่ 9 9 บทที่ 10 10 บทที่ 11 11
บทที่ 12 12
บทที่ 13 13
บทที่ 14 14
บทที่ 15 15
บทที่ 16 16
บทที่ 17 17
บทที่ 18 18
บทที่ 19 19
บทที่ 20 20
บทที่ 21 21
บทที่ 22 22
บทที่ 23 23
บทที่ 24 24
บทที่ 25 25
บทที่ 26 26
บทที่ 27 27
บทที่ 28 28
บทที่ 29 29
บทที่ 30 30
บทที่ 31 31
บทที่ 32 32
บทที่ 33 33
บทที่ 34 34
บทที่ 35 35
บทที่ 36 36
บทที่ 37 37
บทที่ 38 38
บทที่ 39 39
บทที่ 40 40
บทที่ 41 41
บทที่ 42 42
บทที่ 43 43
บทที่ 44 44
บทที่ 45 45
บทที่ 46 46
บทที่ 47 47
บทที่ 48 48
บทที่ 49 49
บทที่ 50 50
บทที่ 51 51
บทที่ 52 52
บทที่ 53 53
บทที่ 54 54
บทที่ 55 55
บทที่ 56 56
บทที่ 57 57
บทที่ 58 58
บทที่ 59 59
บทที่ 60 60
บทที่ 61 61
บทที่ 62 62
บทที่ 63 63
บทที่ 64 64
บทที่ 65 65
บทที่ 66 66
บทที่ 67 67
บทที่ 68 68
บทที่ 69 69
บทที่ 70 70
บทที่ 71 71
บทที่ 72 72
บทที่ 73 73
บทที่ 74 74
บทที่ 75 75
บทที่ 76 76
บทที่ 77 77
บทที่ 78 78
บทที่ 79 79
บทที่ 80 80
บทที่ 81 81
บทที่ 82 82
บทที่ 83 83
บทที่ 84 84
บทที่ 85 85
บทที่ 86 86
บทที่ 87 87
บทที่ 88 88
บทที่ 89 89
บทที่ 90 90
บทที่ 91 91
บทที่ 92 92
บทที่ 93 93
img
  /  1
img
ดาวน์โหลดแอป
icon APP STORE
icon GOOGLE PLAY