เธอ หญิงสาวมองป้ายสีทองที่ติดอยู่บนประตูอัลลอยสีเงินนิ่งเ

ังนี้หรือเ

าเบาๆ เป็นคำตอบให้คนพนักงานขับรถพร้อม

แลกเป็นเงินบาทไม่ทัน คิดว่าแ

งมองธนบัตรในมือห

คร

รให้เขาก่อนจะเอื้อมมือไปเปิดประตูรถ ในข

ืนตั้งมั่นรับน้ำหนักตัวของเธอ หญิงสาวกวาดสายตามองรอบๆ คฤหาสน์ที่เป็นเ

ัยเด็ก บัดนี้ถูกเปลี่ยนเป็นสวนกุหลาบทั้งพื้นที่ แม้กระทั่งลานด้านปีกขวาที่เธอชอบเล่นสเก็ตตอนเย

วามปลอดภัยหน้าประตูเดินตรงมาหาหญิงสาวเพื่อทำหน้าที่ของตัวเอง หากแต่ยังไม่ทันที่เขาจะได้หลุดประ

ของผักพายพี่เลี

วะการเคลื่อนไหวของเจ้าของตะกร้า เจ้าของร่างป้อมวิ่งตรงเข

าติดเธอแจ จนต้องให้เธอขึ้นไ

งอีกคนกลับไม่ได้รู

งคนถามอย่างพาซื่อเพราะควา

็ทำให้คนโดนผลักหน้าเสียไปนิด เธอจัดเสื้อผ้าของตัวเองให้

ึ้งตึ้ง แม้ผักพายจะเป็นคนสนิทที่สุดของ

พราะตัวเองดีใจเกินไปไม่รู้กาละ เทศ

กกลีบปากอิ่มได้รูปของเธอในเวลาต่อมา เมื่อจับ

พักพาย

พยักพเยิดให้หญิงสาวมองกระเป๋

าวสั่งด้วยน้ำเสียงเรียบเย็นและก้าวเข้าไปในบ้านทั

หญิงสาวชะงักเท้าและหันกลับไปมอง เห็นรถตู้สีขาวคันหรูก็วิ่งผ่านเข้ามาตัวบ้าน มันเคลื่อนผ่านหน้าเธอไปอย่างช้าๆ จนสามารถมองเห็นด้านใน

ออกมาเปิดประตูให้คนข้างในเดินออกมา ในจัง

ม ส่งขึ้นจนกระทั่งพ้นบันไดสามขั้นหน้าคฤหาสน์ ไม่ได้สนใจคนที่อยู่ข้างนอกรถแม้แต

กับต้องการจารึกความริษยาเอาไว้ เธอเกลียดตั้งแต่แรกพบ ที่จริงต้องบอกว

รียบร้อย เขาก็หันกลับมามองหลานสาวพร้อมก

ัยถามด้วยเสียงราบเรียบ ไม่ได

วเรียกชื่ออีกคนเสีย

ขึ้นไปมองคนที่ยืนอยู่ข้างปู่เล็กก

้งหมดและกลืนลงคอไปก่อน เพราะไม่อยากให้ใครได้เห็นความอ่อนแอ และหัว

เมื่อเห็นอย่างนี้เธอก็ยิ่งเชื่อมั่นว่าสิ่งที่ผักพายรายงานไปมีโอกาสเกิดขึ้นได้เต็มร้อยเปอร์เซ็นต

ี่ยืนอยู่บนพื้นเสมอตัวบ้าน ทอดสายตามองหญิงสาวที่ยืนต่ำกว่า “ย่

อหลบซ่อนรอยน้ำตาที่กำลังรืนเอ่อขึ้นมาอีกรอบ ทั้งที่เธอพย

เธอสั่ง เหมือนเป็นอาการประท้วงที่