มาค่อนแคะดูแคลน แล้วมองอย่างหยันเหยียดเหมือนที่เขาทำ ต้นขากับมือเริ่มเห่อแดงขึ้นมาอีกครั้งเมื่อโดนแดดจ

กับกองไฟที่สุมใจเธอตอนนี้ ใบหน้าที่ไม่เคยโดนแดดจัดแดงก่ำ แ

สำนักงานกลางไร่ เพราะพ่อเลี้ยงจะมาตรวจงานในไร่แค่ตอ

รมของตัวเอง นี่เธอต้องเดินฝ่า

วาดสายตามองรอบๆ เธออยู่ตรงนี้ต่อคงไม่เป็นผลดีกับตัวเองมากนัก ยิ่งที่

้องเดินอีกนับกิโลเมตร กางเกงขาสั้นกับเสื้อเชิ

อกใหญ่ ถึงอย่างไรเธอก็ต้องไปจากตรงนี้ รู้ว่าเขาต้องกา

างจากก้องหล้าที่มีสีหน้าเคร่งเครียด ตรงหน้ามีของเขาแ

เดินปรี่เข้าไปหาพ่อเลี้ยงหนุ่ม

ักษาระยะห่างกับเพื่อนน้องสาวคนนี้เอาไว้เสมอ เพราะเขาเดาอาการของ

่ได้ช่วยแบ่งเบานะคะ” เมธาวีพยายามเดินเข้ามาใกล้พ่อเลี้ยงธามส์กว่าเดิมจนเกือบจะถึงตัว

ออีกสักวันสองวัน งานในส่วนของเมนี่ขึ้นตรงกั

องฉันไปดูคนงานตัดดอกไม้ก่อนนะ เจอกันตอนเย็น” พ่อเลี้ยงธามส์สั่งเพื่

อย่างที่เขาชอบ ตั้งแต่ตอนที่เขายังมีมัดมุก จนกระทั่งตอนนี้...ฟ้าช่างเ

้องหล้าหันมาคุยกับเมธาวีในเรื่องงานที่พ

อยได้เข้าไปดูไร่ชาเท่าไร ถ้าได้คนเก่งอย่างเมธาวีมาช่วยคงจะดีมาก พี่เชื่อในความสามารถของเธอ” ก้องหล้าพอ

้ช่วยพ่อเลี้ยงก็ได้ แล้วให้แม่คนที่มาใหม่อะไรนั่นไปทำที่ไร่ชา

์คงหายห่วงไปเยอะ อีกอย่างที่โรงงานช่วงนี้ยังไม่ค่อยมีอะ

ฟียดออกไปอย่างไม่สบอารมณ์ เพราะเธอถื

งที่ไม่เคยต้องแดดจัดกลางแจ้งนานแดงเถือก หน้ามืดเหมือนเธอกำลั

ึกว่าไม่ได้อยู่คนเดียว จังหวะที่ปารวีกำลังโงนเงน

ก้องหล้าช้อนรับตัวไว้ได้ทัน เขามองหาคนรอบๆ เมื่อเห็นว่าไม่มีใครอยู่

อย คุณรวีเป็นลมแดด” ดาริน

รมากหรือ

มไหม” ชายหนุ่มบอกโดยท

ห้ชายหนุ่ม หลังจากที่ก้องหล้าวางปารวีลงบนโซฟาเรียบร้อยแ

ก้องหล้าเก้กัง ไม่กล้านั่งบนโซฟาเดีย

ะถอยออกไปยืนอยู่ห่างๆ

่ออยู่ที่จมูก เพียงไม่นานปารวีก็ปรือตาลืมขึ้

หมดแล้ว” ชายหนุ่มที่ยืนอยู่ปลายเท้าของคนป่วยถามเป็นชุด ทันทีที่หญิงสาวลืมตาตื่นขึ้

ยงไม่อยู

กใจ หญิงสาวตรงหน้าควรจะนอนพักที่บ้านพักมากกว่ามาเป็นลมแดดอยู

ป็นนางเอกหนังหนังอินเดียหรืออย่างไรกัน ผู้ชา

ะคะ ฉันเป็นอะไรหรือคะ” แทนที่

่อและเงียบไปก็ถามขึ้นมาอีกครั้ง “คุณยังไม่ตอบผมเลย...มาตามหาธามส์ทำไม ผม

ห้อีก...แถมยังโดนแกล้งให้เดินไปที่ท้ายไร่อีกรอบ ไม่เจอเขาก็เดินมานี่ละค่ะ” หญิงสาวตอบชายหนุ่มกระ

อแดงเถือกเลย” ก้องหล้าถามพร้อมกับขออนุญาตจ

ดินไปตามเจ้านายอีกรอบคงคลาดกันอีกครั้ง รวีคงเดินสำรวจรอบไร่ได้ภายในวันเดียว” หญิงสาวตอ

๋ยวผมหายาให้แล้วไปส่งนะ รอสักครู่” ชายหนุ่มไม

นต่อได้ไม่นาน คนต้นเรื่องก็กลับมา คำถามแรกที่ออกจ

นไปอู้ที่ไ

คนตอบ...ตอบกลับโดยที่ไม่หันไปมองหน้

ู้ชาย” ชายหนุ่มเจ้าของไร่บอกพร

นะธามส์ ฉันไม่คิดว่าน

ู้หญิงคนนั้นไปแล้ว นายลืมแล้วหรือไงว่

กลับ “เรื่องมันก็ผ่านมาเป็นปี แล้วฉั

นจากเก้าอี้และเดินออกไปอย่างหงุด