น เขาเจอนกหงส์หยกตัวนี้ในช่วงเที่ยงของวัน ซึ่งก็เป็นน

งนี้เช้าข้าก็ต้องกลายเป็นนกน่ะ

เป็นไปตามที่ข้าคิดไหม

มจร

กันดีกว่านะ” ธิดาดอยมองห

งคนหื่นจัดด้วยความหวาดกลัว “ทำ

่วงแล้ว...หาว” องค์รัชทายาทเล่ห์เหลี่ยมเยอะแกล้งหาว “เวลาข้าง

อยู่เมืองของข้า กว่าข้าจะนอ

้วย เจ้าก็ต้องทำตามข้าสิ ไม่ใช่ทำตามเจ้า” เขาเองก็ไม่ยอม “ถ้า

ม่นอน เกิดมาธิดาดอยไม่เค

มาหลอกข้า นี

นี่บ้าง เวลา สถานที่หรือแม้แต่กฎระเบียบเจ้าก็ไม่รู้ แล้วเจ้าจะมาเถียงข

ท่านจะ

สียงสั่น

ับ ยิ้มน้อยๆ โลมเลียเธอด้วยสายตาที่ธิดาดอยไม่รู้สึกเลยว่า เขาทำสา

าดอยกำผ้าห่มที่คลุมกายตนไว้

ต่เจ้าต้องนอนคุยกับข้านะ

ับคำ “แต่ท่านต้องสัญ

สียงหนัก “นอนเถอะ ง่วงแล้ว

อนบ้าง เธอมองที่นอนว่างเปล่านั้นด้วยใจเต้นระทึก เกิดมาไม่เคยนอนกับผู้ชาย

าทำไม เอาแ

่ผ้าห่มผืนเดียวคลุมกายถึงกั

อดเพราะเจ้าเอาผ้าห่มข้าไปห่ม ข้าก็ต้องกอดเจ้าสิ” องค์รัชทายาทมีคำตอบ “ถ้าเจ้าไม่

ดียวกันงั้นหรือ ไม่เอา ไม่

อยู่ มีหวังมือเขาอยู่ไม่ซุกแน่ แต่ถ้าให้เขากอดเพื่อคลายหนาว อย่างน้อยเธอก็

ท่านกอด

นกอดเธออย่างสบายใจ แต่คนที่ไม่สบายกายคือธิดาด

้ามาให้ข้าฟังหน่อยสิ ข้

าทจะเข้าใจมากน้อยแค่ไหน ซึ่งเธอก็ไม่ได้เจาะลึกอะไรมาก เล่าในส่วนครอบครัวตนให้เขาฟังมากกว่า โ

ญิงงามคนใดทำให้เขาเกิดความสุขทางหัวใจได้เลย เพียงแค่ได้กอด ได้ชิดใกล้ยังรู้สึกถึงความสุขได้มากถึงเพียงนี้ หากทำอย่างอื่นเขาคงไม่สำล

...คืนนี้จะรอดไห

ที่ หากไม่สัญญาไว้เมื่อครู่ รับรอ

งมี แม่นางคนสวยไ