งจากตนของน้องชายไปทรุดตัวนั่งลงบนโซฟากลางห้องโถ

ย่างชัดเจนว่า

โทสะเดินมาทรุดกายใหญ่โตลงนั่งบนโซ

ให้ผมแต่งงานกับแม่นี่ ทั้

ลวง จนเจ้าของชื่ออย่างอิงบุญที่เป็นเพียงแค่เด็กเก็บมาเลี้ยงน้ำตาทะลัก หล่อนจำ

แม่มีเหตุผลที่ดี ท

ผมคงไม่ต้องมารับหน้าที่อันหน้าสะอิดสะเอียนนี้หรอก พี่ไทล์ก็รู้ว่าแม่นี่เป็

กำยำกำเข้าหากันแน่น ดวงตาเต็มไปด้วยกองเพลิงมากมาย เ

ยดจงชังน้องอิงก็เพราะสาเหตุที่น้องอิ

านก็ตอบกลับมาด้วยสาย

ณ ผมไม่เคยคาดหวังพรหมจารีของผู้หญิงคน

ี่ทำให้นายเกลียดชังน

าน้องชายอย่างคาดคั้น แต่นิโคไลหาได้ยอมบอกความ

ผมเองครับ ซึ่งผมยังไม

ว้างของตัวเองน้อยๆ อย่างไม่ยี่หระอะ

งั้นพี่ก็จะไม่ถามต

น้าเยือกเ

องนอนเหมือนกัน เจอกันตอนเย็นครั

กว้างบึกบึนของ

้ คืนนี้พี่มีนัด เอาไว้โ

ลมองตามไปด้วยสายตาว่างเปล่า จากนั้นหนุ่มผู้เป็นน้องชายก็มุ่งหน้าจะเดินขึ้นชั้นบ

เช้าเลยน

ครดังขึ้นด้านหลัง และนั่นก็ทำให้หล่อนที่กำลังร่ำไห้ด้วยควา

ปรกในหัวแต่เช้าเล

ู้ใจของหล่อนไม่ได้อย่างเด็ดขาด เพราะถ้าเขารู้ รู้ว่าหล่อนรู้สึกยังไงกับเขา นิโคไลจะต้องหัวเราะเยาะและจ

กกับฉันนะแม่ผ

ญิงสาวก็ยังคงต้องปั้นหน้าเรียบเฉยต่อไป ยังคงต้อ

มา แต่คุณก็มีหน้าที่ที่จะต้องรับผิดชอบในชี

้อยเข้าไปหยุดตรงหน้าเขา วางมือนุ่มสีขาวสะอาดลงกับต้นแขนกำยำ

แต่งงานกับในเ

ะย

กต้นแขนของตัวเอง พร้อมกับก้าว

ยปี แต่เชื้ออีตัวต่ำๆ คงฝังลึกอยู่ในสันดานขอ

บปวดกับความคิดของผู้ชายคนนี้นัก ในสายตาของเขาหล่อนต่ำต้อย ไร้ค่าและน่าขยะแขยง แต่หล่อนก็ยังห้

่างนั้น

อย่างเธอเข้าไส้เข้ากระดูกดำ ฉันจะขย

ำคอ ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความชิงชัง เข

กเจ็บจนตาย เลิกย

ในอก ฝืนยิ้มและโต้ตอบผู

สักหน่อยด้วยฝีมือของมหาเศรษฐีหนุ่มอย่างนิโคไล อ

ตาว่างเปล่า ทุกความรู้สึกถูกเก็บถู

ยืนยันคำเดิมค่ะ เ

ไม่เคยเห็นผู้หญิงคนไหนหน้าด

หล่อนอีกครั้ง เขามองหล่อนด้วยสายตาลุกเป็นไฟ และไม่นานสองมือหนาแกร่งก็ตะปบลงบ