รขึ้นหรื

่เอ่

รองเท้าฉันเลอะ

ิเซียแต่ก็ไม่เห็นอะไรอย

นมีเลยฟ

นี่

ใจของฟิลิเซียดาวมหาวิทยาลัยคนสวยทำใ

่แกทำฝุ่นปื้นรองเท้าฟิลิเ

อกมาด้วยความเบื่อหน่าย เพราะนี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่หล่อนต้องเจอะเจอกับฤทธิ์เดชของฟิลิเซียและพ้องเพื่อน แต่มันเป็นครั้งที่ร้อยแล้วมั้ง ไม่รู้เหมือน

กทีเถอะฟิลิเซีย ฉั

ี้กับฉันได้ยังไง แกไม่รู้หรือไงว่าฉั

ล จ้องมองจันทร์เจ้าขาด้วยสายตาที่

ำคัญ เธอก็เป็นคนที่มีความรู้มากที่สุดในมหาวิทยาลัยแห่งนี้ เ

่างพากันหัวเราะร่วน ไม่เว้นแม้แต่เจนี่ มีแ

ยุดหัวเราะกันเ

ะทันควัน ก่อนจะรีบ

ียโง่อย่างนั้นเหร

อส่ายหน้า

สักหน่อย เธอพ

กรี๊ดร้องขึ้นมาอย่างขัด

เพราะฉันมีจุดหมายต่างหาก ซึ่งคนโง่ๆ อย่างแกไม่มีทา

ยใจออกมาอีกครั้งด้วยค

ม่ทันหรอกฟิลิเซีย หมดเรื่อง

ไป แต่ก็ถูกฟิลิเซียก้า

ม่หมดธุระกับผู้

ลือดขึ

อขืนมาเรียกฉันว่าผู้หญิงต่ำๆ อีกล่ะก็

ดันร่างของเจนี่ให้มาขวางหน้าเอาไว้ ส่วนตั

่ำ แกมันผู้หญิงขายตัว อย่าคิดนะว่าฉันไ

อารมณ์ของตัวเองเอาไว้ มือบางยกขึ้นขย

ำงานส

ทำงานสุ

มเยาะเช่นกัน รวมถึงบรรดานักศึกษาที่ต

่นแกล้งเสมอ อันเนื่องมาจากคำสั่งของฟิลิเซียนั่นเอง ซึ่งก็ไม่ใช่แค่นักศึกษาหรอกที่ไม่ชอบขี้หน้าเด็กสาวต่างเชื้อชาติแถมยังยากแค้นเช่นหล่อน เพราะบรรดาบุคลากรของที่นี่ก็ไม่ชอบหล่อนเช่นกัน ทุกคนต่

กกับเศษเง

าของจันทร์เจ้าขาชาดิก แต่หล่อนก็ฝืนใ

ง แต่ฉันรู้ดีว่าตัวเอง

แต่กระนั้นสองหูของหล่อนก็ยังได้ยินคำพ

พ่อของฉันน่ะซั่มแ

นสวย” หนุ่มนายหนึ่

กว่าแม่นี่ผ่านศึกมาโชกโชน

ิงสาวน้ำตาหลั่งรินด้วยความขมขื่นใจ จนแว่นสายตามัวพร่ากำลังจะถอดออกมาเช็ดให้

ขอโท

ป็นไร

วกับไฟ น้ำเสียงทุ้มลึกราบเรียบค่อยๆ จางหา