โตแบบนี้นะ แล้ววันนี้ฉั

าจะร้องไห้คิดถึงหล่อนมากแค่ไหนแล้ว นมไม่รู้จะได้กินหรือเปล่าด้วย

่ยอมแพ้ น

ตัดสินใจเดินไปทางปีกขวาของคฤหาสน์ใหญ่ เดินมาเรื่อยๆ ก็ต้องหน้าซีดเผือ

งดี ทำยั

งรอด จึงตัดสินใจเปิดประตูห้องที่อยู่ตรงหน

่งอก

ดประตูออกไป แต่สายตาเจ้ากรรมดันมอง

ว่าห้องนี้

ณคิร

ำไมมันถึงได้ประจวบเหมาะแบบนี้นะ เนื้อนวลเต็มไปด้วยความประหลาดใจ แต่มันก็แค่วูบเดียวเท่านั้นเพราะต่อมาหล่อนก็ถูกความเจ็บแค้นครอบงำ

ังไงซะคิริลก็ต้องชดใช้ให้หล่อน คิดได้เช่นนั้นโทสะก็เข้าครอบงำเต็มเปี่ยม สติไม่หลงเหลืออีกแ

ระชากประตูห้องน้ำนั้นให้เปิดออก และเดินเข้าไปภายใน กระจกฝ้าไม่ได้ช่วย

... คน

าวไปด้วยหยาดน้ำ ซึ่งหล่อนก็มั่นใจว่าเขาเองก็ตกใจไม่แพ้หล่อนเลยสักนิด แต่ถึงแม้จะตกใจ

มาได้

ชา แต่คนฟังอย่างหล่อนรู้ดีว

อฉัน

องเขาด้วยสายตาอยากรู้อยากเห็น มองจ้อ

อฉัน

่ออกเช่นเดิม สายตาก็ยังอย

จับจ้องมองมาของแม่ผู้หญิงแพศยาตรงหน้าจะทำให้เขารู้สึกร้อนผ่าวขึ้นม

อ้.

ิทธิพลต่อเขาอย่างรุนแรง คิริลบอกตัวเองว่าแม่นี่คือของสกปรกและเขาก

าชะ

บสะโพกเพรียวของตัวเอง ซึ่งก็เป็นจังหวะเดี

ร่

เนื้อนวลได้สติ หล่อนอับอาย หน้าร้อนผ่าว แก้มแดงก่ำ ย

นไม่คิดว่าค

วแก้ตัว

ู่ในห้องน้ำ

นผ่านหล่อนออกมาจากห้อง

ว่าตัวเองทำพลาดไปแล้ว ไม่น่าเลย ไม่น่าเข้าไปในห้องน้ำเลย น่าจะรอให้เขาออกม

ว่าเธอมาอยู่ในห

งหลักได้เลยสักนิดยาม

แน่น พยายามแข็

ณฟัง รู้เอาไว้เพียงแค่ว่าฉันต

หยัน มองสตรีตร

้องการให้เด็กยึดแม่แพศยาแบบเธอเป็นแบบอย่าง ดัง

น่น มองเขาอย

ไงก็ช่าง แต่ฉั

อีก กลับไปอยู่ในวังวนเดิมๆ ของเธอเสียเถอะ ไม่