งยังเก้าอี้ตรงโต๊ะทานข้าวเล็กๆ บนโต๊ะม
.
ของน้อง โบตั๋นอ้าปากขึ้นช้าๆ ก่อนจะทานมันเข้าไป ผมจึงมีกำลังใจ
ด้แค่สองสามค