ูเชิงของอีกฝ่าย และนึกขันคำที่หล่อนเรียกเขาว่า คุณดอมจอมโอห

่าที่อยากพักเลยครับ ถือว่าเปลี่ยนบรรยากาศ เ

ยกว่าหลายที่ที่ผมเคยพักที่เมือง

ู่ที่เมืองไทยเป็นหลักและบินกลับไปอยู่ที่สวิสเซอร์แลนด์ประมาณสามถึงสี่เดือนช่วงฤดูใบไม้ผลิสำหรับดอมเขาชอบอากาศร้อนช

ีวิตและยกมรดกกับธุรกิจของตระกูลให้เขากับแม่ดูแล ดอมจึงเดินทางไปๆ มาๆ ระหว่างไทยกับสวิสฯ เป็นประจำ ดังนั้นเขาจึงต้องรับผิดชอบธุรกิจของครอบครัวที่เมืองไทยอย่างเ

นั้นก็คือที่นี่ รีสอร์ตเล็กๆ ที่เจ้าของก็ตัวเล็กๆ แต่ปากกล้านัก กล้าไล่เขาอย่างไม่ไว้หน้าเมื่อเขามาขอซื้อที่นี่เพราะเห็นว่าอย่างไรเสียปานไพลินก็ไม่มีทางจะบริหารหรือประคับประคองที่นี่ต่อไปได้ และอีกอย่างก็คือคู่แข่งของเ

บบนี้ล่ะครับ คงระแวงว่าคุณจะมาขอซื้อที่นี่อีก ยายป่านน่ะรักที่นี่มา

เจ้าของที่นี่ครึ่งหนึ่งและโฉนดก็ย

ึงผมจะหลงผิดติดการพน

. เอาเป็นว่าเราค่อยคุยเรื่อง

รให้ บังเอิญเหลือเกินว่าวันนี้พนักงานอีกสองคนล

ารับรู้แล้วเดินไปที่ลานระเบียงกว้างมองสระว่ายน้ำใ

ล่อนช่างปากกล้าเสียจริง และยัง หวาน ด้วย.. เรียวปากหยักยกยิ้มน้อยๆ ใบหน้าหล่อเหลาชนิดที่ว่าเป็นพร

อนพักอีกด้วยเพราะลุงศักดิ์อยู่ดีๆ ก็ลื่นล้มและข้อเท้าแพลง ส่วนพี่ต่อนั้นก็เลิกงานและกลับบ้านไปแล้ว มีเพียงลุงยามคนเดียวเท่า