อบมาเถอะ

้งแต่มันกลับมาเรียน ตอนเย็นมันก็ไปรับเด็กที่ศูนย์พัฒนาเด็

ก็ตัดสินกันได

คนนั้นอาจจะเป็นหลานหรือน้องของนภัทรก็เป็นได

ๆ โผล่มาพร้อมกับเด็กเล็กๆ เรียนเนอร์สเซอร์รี่ก็ขวบนิดๆ เกือบสองขวบหรือเปล่าว

.. มีสิ

แนวโน้มว่าเป็นไปได้เหมือนกัน แต่เขา

ามภัทรหรือยัง

ร้อมเพรียง ยิ่งทำให

ชื่อว่าภัทรม

ยวกับมันยังบอกว่ามันไม่เคยอยู่ถึงเลิกเรียนเลย ขออาจารย์กลับก่อนตลอด เพราะต้องไปรับเด็ก ถ้าเป็นน้องหรือเป็นหลาน

วามจำเป็นอะไรอยู่ก็ได้ถึงทำ

นลูกก็เรื่องของมึง กูไม

ียอย่างนั้น ชายหนุ่มก้มหน้าอ่านเปเปอร์ในมือต่อ ทว่าอ่านไม่รู

ๆ เลยที่นภ

ย่างมากเช่นกันท

อร์สเซอร์รี่ อีกทั้งช่วงเวลาที่นภัทรหายไปมันเป็นช่วงหล

อยยิ้มไว้ไม่อยู่ นั่งยิ้มน้อยยิ้มใหญ่คนเดี

ยิ้มอยู่ได้ เรียนจนเ

่หลุดยิ้มกว้างออกมาอ

บเหมาะจริงๆ และเด็กคนน

คงจะเป็นลูกข

สิงหาละเมอเพ้อพกด้วยความดีใจแค่วันแรกๆ เท่านั้น หลังจากนั้นก็เริ่มแปรเปลี่ยนเป็นความกังวลด้วยกลัวว่าถ้าหากนภั

ารตามหาตัวนภัทร

อล์กเกอร์เสียอย่างนั้น แถมเรื่องนี้ก็ยังทำอย่างประเจิดประเจ้อไม่ได้อีกด้วย เพราะตอนนี้เขาไม่ใช่หลืบคณะอี

น้องปีสอง จากนั้นก็มาด้อมๆ มองๆ พอเห็นร่างโปร่งของคนที่คิดถึงมาตลอดสองปี เขาก็ยิ้มกว้างออกมา

ื่อนคนนั้นว่า สิงหาจอดรถเทียบอยู่หน้าฟุตปาธ รอดูว่านภัทรจะท

วน้อยๆ ในชุ

ิดอยู่เล็กน้อย ผมแกละสองข้างกับสีหน้างัวเงียเหมือน

าเผลอยิ้มกว้างออกมาด้วยความรู้ส

กำลังต

หรือเปล่า แต่สัญชาตญาณและความมั่นหน้ามั่นโหนกตะโกนก้

่งนภัทรเรียกรถมอเตอร์ไซค์วิน พาลูกขึ้นซ้อนแล้วมุ่งหน้ากลับหอที่

กรีดข้างใต้หอ แวบแรกสิงหาคิดว่าอีกฝ่ายคงจะแวะมาเอาของก่อน แต่พอ

ของเข

ก็เป็นสิงหาเองที่อดเก็บความสงสัยไว้ไม่ไหว ต้

ารดูแลลูกค้าที่เข้ามาในร้านเรื่อยๆ ก่อนจะสังเกตเห็นชายหนุ่มร่างสูงที่ยืนมองซ้ายมอ

ำอะไ