การแต่งงานเพื่อข้อแลกเปลี่ยนนี้ เมื่อถึงเวลาที่กำหนด มันก็จะสิ้นสุดลงโดยอัตโนมัติ

เขากลับยืนกรานที่จะดึงผู้หญิงของเขาเข้ามา และทำให้เรื่องราวซับซ้อนยิ่งขึ้น

ในดวงตาเคร่งขรึมของจงจิ่งเฮ่าไม่มีความอบอุ่นแม้แต่น้อย “หลินซินเหยียน จำสถานะของเธอไว้ อย่ามาท้าทายฉัน”

ไป๋จู๋เวยจับแขนของเขาเอาไว้ “จิ่งเฮ่า อย่าโมโหไปเลยค่ะ ฉันเองที่ไม่ดี ฉันไม่ควรพูดแบบนี้ออกไป คุณไปพักผ่อนเถอะ ฉันขอตัวกลับก่อน”

จิ่งเฮ่าหันมาจับข้อมือของเธอไว้ “อยู่นี่แหละ คนที่ควรไปไม่ใช่คุณ”

หลังจากที่เขาพูดจบ เขาก็เหลือบมองหลินซินเหยียนอย่างเย็นชา จากนั้นก็จับมือพาไป๋จู๋เวยขึ้นไปบนชั้นบน

ไหล่ของหลินซินเหยียนถูกกระแทก เธอจึงรีบปกป้องท้องของเธอเอาไว้ทันทีพลางเอามือจับราวไว้อย่างแน่น

ไป๋จู๋เวยรู้สึกมีความสุขขึ้นมาทันที เธอหันไปมองหลินซินเหยียนด้วยสายตาดูถูก และแววตาก็ปรากฏให้เห็นถึงความภาคภูมิใจ