หกปีต่อมา ณ ประเทศ A

แสงสีเหลืองอบอุ่นสาดส่องลงมาทำให้บ้านสว่างขึ้น

เหอรุ่ยเจ๋อนั่งอยู่บนโซฟาในห้องนั่งเล่น เขามองไปที่หลินซินเหยียนที่กำลังยุ่งอยู่ในครัว มุมปากของเขาโค้งขึ้น

หลินหรุ่ยซีคลานขึ้นไปบนร่างของเขา ดวงตากลมโตของเธอกระพริบปริบ ๆ “คุณลุง คุณชอบแม่ของฉันใช่ไหม？”

เหอรุ่ยเจ๋อขมวดคิ้ว เขาได้ยินเธอเรียกเขาแบบนี้ทีไร เขาก็แทบจะบ้าตายทุกครั้ง หลินซินเหยียนคิดว่าเขาเป็นคนในครอบครัว และปฏิเสธความรู้สึกของเขา

เด็กทั้งสองคนต่างก็เรียกเขาว่า คุณลุง

เขาบีบแก้มของหลินหรุ่ยซี “เจ้าเด็กน้อย เธอรู้เหรอว่าความชอบคืออะไร？ ไปกันเถอะ เราไปดูกันว่า คุณแม่เตรียมอาหารอะไรอร่อย ๆ ไว้ให้ทานบ้าง”

พอพูดจบ เหอรุ่ยเจ๋อก็อุ้มเด็กน้อยขึ้นมา และเดินไปที่ห้องครัว

เขายืนอยู่ที่หน้าประตู และเรียกเธอเบา ๆ “เหยียนเหยียน”

หลินซินเหยียนเหลือบหันกลับมามองที่พวกเขา และยิ้ม “หิวกันแล้วใช่ไหม？ ใกล้จะเสร็จแล้ว”

เหอรุ่ยเจ๋อไม่ได้พูดอะไร เพียงแต่มองดูแผ่นหลังของเธอที่กำลังยุ่งอยู่ในครัว