่าวอย่างกังวลว่า “นี่...... นายน้อ
ย” ฉือเจียโหย่วรู้ดีว่า คุณอาชุนกำลังกังวลเรื่องอะไร เขาจึงก
ัวไปสองครั้งเงยหน้า