งเล็ดลอดอู้อี

ดินผ่านตัวเธอ เหมือนฟ้ามาโปรดราวกับคำร้องขอของเธอได้ผล เสียงฝีเท้าหนักหยุดล

ึ้นวิ่งออกไปทันที ไม่มีจุดมุ่งหมาย สมองไม่สั่งการ เพียงอ

เคยหัวเสีย คนสนิทของเขาทุกคนมักได้เห็นฉากรักแบบนี

จงานที่ญี่ปุ

าทำงาน เรื่องแค่น

กาเลย” ชายหนุ่มยกมือห้ามอีกคนอย่างรำคาญ พาลหงุด

ักษาที่ฉันต้องอยู่กับสถาบันบ้าบอนั่น งา

่ว่

ที่เวียดนามได้เลย...อดัม” คราวนี้ชายหนุ่มบอกด้วยเสียงเนิบนาบอย่างใจเย็น แต่ทว

้เจ้านาย “คือผมย

อกไปแล้วห้า

ภาวะอารมณ์ขึ้นลงของเจ้านายหนุ่มที่เขาเห็นบ่อยค

อยคราบกาแฟที่อยู่บนเรือนร่าง แววตาสั่นระริกเจือความอาย รสขมปร่า เพ

งมีค่าแค่เรื่องบริการบนเตียงอย่างที่เขาปรามาส เหมือนเรื่องราวที่เคยได

างแน่วแน่...ไม่ว่าอย่างไรเธอต้องอดทนให้ครบสองเดือนตามสัญญา ไม่อย่างนั้น...อย่าว่าแต่บ

งที่จะทำให้คุณได้รับการรักษา คุณต้องหาย ฉันต้องได้เงิน ถ

ำ จนกระทั่งเจ้าหน้าที่เดินมาเคาะเรียกให้เธ

่เขาก้าวออกมาแล้วไม่เจอคาร์ดิโก้อยู่ที่เดิม

งทำงานหลังม่านกระจกบานหน้าต่างแบบญี่ปุ่น ระเบียงส่วนตัวกว้างมากกว่าสนามหญ้าของบา

ว ยังไม่นับรวมชั้นดาดฟ้าที่เป็นลานจอดเครื่องบินเจ็ทส่วนตัว หากแต่ครั้งนี้เขาเดินทางด้วยเครื่องบินพาณิชย์เท่านั้นเอง ริมสุ

ธอ จะว่าไปแล้วเธอไม่ได้เจอเขาตั้งแต่อยู่บนเครื่องด้วยซ้ำ

ว้ด้วยระบบรักษาความปลอดภัยที่แน่นหนา กับห้องโล่งๆ ที่ตกแต่งตามสไตล์ผู้ชายแท้ ทุกอย่าง

เธอรื้อจัดของในห้องฆ่าเวลาของความเหงา นึกไปถึงงา

็นโรงแรมหรูระดับหกดาวก็คงหนีไม่พ้น เพนเฮาส์สุดหรูของคนรวย อีกหนึ่งสิ่งที่ผู้หญิงธรรมดาอย่างเ

ุมสักนิด ผู้หญิงที่มีพร้อมทั้งอก เอว สะโพกผึ่งผาย อีกทั้งดวงหน้าสวยที่ไม่ต้องพึ่งพามีดหมอ ทันทีที่เจ้าของร่างปล่อยชุดที่สวมมาทั้งวันร่วงลงพื้นพรมอ

ของเขาเต็มที่ แม้จะอยู่คนละห้องและดารัณไม่รู้ว่า หลังม่านกระจกเงาอีกฝั่งเป็นกระจกใสที่มองเห็นทุกอย่างในห้องได้ครบทุกองศา ภา

้นผ้ายั่วหยอกสายตาปลายอิ่มชูชัน คนหื่นที่ตั้งใจมองต้องลอบกลืนน้ำลายอย่างไม่ตั้งใ

งม่านกระจกกำลังจะทนมองไม่ไหว เขาไม่น่าติดกระจกแบบนี้ในห้องทำงานเลยสักนิด ควา

ร” หญิงสาวร้องเสียงหลง พ

สียงเรียบ แต่สายตาคมกริบไม่สาม

ออกไปก่อนเถอะค่ะ” หญิงสาวร้องบอกกล้าๆ กลัวๆ เธอ

ู่ในห้องเดียวกันแบบส่วน

หญิงสาวปฏิ

ซียร์คัพซีออกมาอย่างหื่นกระหาย ผ้าเช็ดตัวผืนเล็กท

งเธอ!” เสียงเข้มก

นได้ชัดกับคำพูดและแววตาของเขา ไม่ใช่เธอไร้

ับมือกับเรื่องนี้สักนิด ไม่มีเวลาให้นึกทบทวนถึงอดีต เธอต้องอ

้งใจไล่ต้อนให้จนมุม ในขณะที่หญิงสาวก็ถอยร่นทีละก้าวอย่างหวาดหวั่นเช่นกั