านเกือบสายเล

ารผ่าตัดแปลงเพศมาได้หลายปีแ

ตัว และนำกระเป๋าเป้สะพายหลังใส

ชายมีปัญหา

ีกแล้วล่ะสิ” สมรศร

าวถอนใ

็ไม่รู้จะช่วยน้อ

ตแล้ว ปล่อยไปบ้างเถอะ อย่าไป

ต่ก็ยิ้มไม่ออก ดวงต

นเป็นน้องชายคนเดียวของฟาง ก่อนพ่อกับแม

งข้าว “แต่ถึงจะรักแค่ไหน ฟางก็ไม่สามารถตามล้างตามเช็ดปัญหาที่น้องชายก่อเอาไ

่ศรี แต่พอฟางคุยกับน้องท

อยู่เรื่อย” สมรศรีทั้งหมั่นไส้ทั้งสงสาร “แล้วนี

น้องชายของฟางข้าวก็ให้ฟางข้าวหาเงิ

ึ้นมองสมรศรี ดว

างของฟางข้าวก็ห

ะว่าไม่ใช่

สนจ้ะพ

งแสนมาจากที่ไหนนังฟาง” สมรศรี

นป้ายหยาดน้ำตาที

้เลยจ้ะ แต่ก็ต้

ห้าร้อย ต้องทำงานกี่ปีกี่ชา

น้ำตาไหลท่วมท้นหัวใจ หน

แกก็ต้องออกไปกับแขก แต่คนอย

อบรับโดยที่ไม่ต้อ

ีวันขายตั

ู้อยู่

อเห็นว่าหัวหน้างานเดินเข้

าเร็ว หัวหน้ามาต

ยิบชุดพนักงานเสิร์ฟมาถือเอา

ค่ะหัวหน้า” สมรศรีเอ่ยกับหั

ับบ้านไปก่อนน

ะหัวหน้า”

ไง กลับไปนอนเล่นที่บ้านไป

เหรอคะ ศรีทำอะไรผิดคะ... ฮื

กลางคนพูดออกมาอย่างเบื่อ

ไปนอนที่บ้านเฉยๆ แล้วก

อเค แต่ก็อด

แต่งตัวเรียบร้อยแล้วนะค

ไปเถอะน่ะ หรือว่าอ

ศรีกลับก็ได้” สมรศรีแป

ลับไปไ

งมันก่อนนะคะหัวหน้า เ

ดี๋ยวผมบอกให้ กลั

ไม่น้อย แต่เพราะเป็นเพียงลูกจ้าง

ะคะ แล้วอย่าหักค่า

รอกน่ะ รี

อง หยิบกระเป๋าสะพาย และเดินอ

หน้างาน หยิบโทรศัพท์มือ

ับ” น้ำเสียงของหัวหน้างานเต็มไปด้วยความพึงพอใจ “แล้วเสี่ยอย่

มก็รีบวางสาย ซึ่งก็เป็นเวลาเดียวกัน

่า เมื่อเห็นสายตาขอ

ี่โผล่ออกมาจากขอบกระโปรง

ายกระโปรงลงให้มากท

งานแบบนี้เด็ดขาด แต่เพราะต้องใ

สวัสดีค่

ง พร้อมออกไปทำ

่ะ.

ำสั้นๆ ขณะม

ก รายนั้นน่ะ เพิ่งขอลาก

ลากลับบ้

ีเพิ่งคุยกันเมื่อครู่นี้เอง และสมรศร

เลยให้กลับบ้านไปพักผ่อน ไปได

หัว

ไม่มีทางเลือก นอกจากออกไปทำ