ดินไปเรื่อยเปื่อย หล่อนรู้สึกเหงาขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก พลางใจของหล่อนก็คิดไปถึ

ได้ผลเท่าไหร่ ลำธารก้าวเท้าเดินไปเรื่อย ๆ หล่อนมองดูไปทั่ว แต่ก็ยังไม่ได้อะไรถูกใจสักอย่าง พลันสายตาของหล่อนก็มองไปเห็น

บนี้ ความจริงหล่อนต้องไม่รู้สึกอะไรสิ เขาจะควงใคร จะรักใครก็เรื่องของเขา เพราะคนที่หล่อนรักคือเหนือตะวัน ไม่ใช่ภูรี

ืออะไร บงการให้หล่อนเดินตรงเข้าไปหาชายหญิงคู่นั้น หล่อนอยากจะรู้นักว่าผู้หญิง

ทำให้ทั้งภูรีและผู้หญิงอีกคนหันมาหล่อนเป็นจุดเดียว ลำธารหน้าร้อนผ่าว เมื่อเห็นสายตาตำหนิติเตียนที่

ือไปไหนซะล่ะ” น้ำเสียงของเขาสุภาพอ่อนโยนเช่นเดิม แต

มาก่อนว่าเธอคนนี้เป็นใคร” ลำธารจ้องหน้าภูรีอย่างคา

เคลือบด้วยลิปสติกสีชมพูอ่อน ผิวขาวผ่องของหล่อน ทำให้เครื่องหน้าทุกอย่างดูลงตัวไป

่างมันก็เรื่องส่วนตัวของพี่ด้วย” ลำธารหน้าชาดิก เมื่อโดน

ือดกินเนื้อ ภูรีพ่นลมหายใจออกมาทางปากหนัก ๆ ก่อนจะหันไปมองผู้หญิงข้าง ๆ อย่างขอ

งคุยกันไม่รู้เรื่องแล

ที่ยืนทำท่างง ๆ อยู่ข้าง ๆ ลำธารมองตามเขาไปอ

น้ำอย่างนี้นะ” ลำธารตวาดออกมาเสียง

้ำกันหมดแล้ว” ภูรีพูดเสียงเรียบสนิท แต่สายตาเขาใช้ที่มองหล่อนนั้นสิ มันทำให้หล่

ภูรีจ้องหน้าลำธารอย่างไม่เข้าใจ หล่อนจะเอายังไงกับแน่ เมื่อตอนกลางวันยังทำท่า

แล้วกัน” ภูรีแตะแขนให้ดาริกาเดินหลบออกไปท

ี่น้ำอยากรู้” ชายหนุ่มส่ายหน้าอย่

นแค่คนที่รู้จักกันเท่านั้น เป็นแค่นั้นจริง ๆ น้ำฟังแค่นี้คงเข้าใจนะ พี่ขอตัวก

ให้หล่อนรู้สึกเจ็บอย่างบอกไม่ถูก เป็นแค่คนรู้จักเหรอ!

ป็นอย่างนี้ด้วย ทีกับเหนือตะวันทำไมเวลาหล่อนเห็นเขาควงผู้หญิงคนอื่น หล่อนไม่เห็นจะมีความรู้สึกเจ็บแปลบในอกอย่างนี้เ