ิมไปทำงานแล้วนะคะคุณพ่อ แล้วเจอกันตอนบ่ายนะคะ เพราะวันน

ทำกัน พลางวิ่งออกไปที่รถคู่กายที่เพิ่งได้เป

ยายณี” คุณพร้อมชะเง้อมองตามไปทางประตูที่เทียม

คุณแม่ยังไม่ชินอีกเหรอคะ” พรรณีพูดพลางอมยิ้มแล้วห

มฉันยังไม่ชินสักทีล่ะ”

ะตากรร แม่ไม่ทันฟังน่ะลูก” คุณพร้อมถามลูกชา

ับ ก็รู้จักกันที่โรงพยาบาลเจ้าภุชงค์ เพื่อนผมไง ที่สามีแกเพิ่งจะเสียไปเมื่

ู้จักกันตอนที่ไปตรวจโรคหัวใจที่

้วเขาจะเจ้ายศเจ้าอย่างยังไงไม่รู้ค่ะ คงจะถือว่าตัวเอง

อตัวเลย เป็นนักธุรกิจหนุ่มที่กำลังมาแรงและถูกจับตามองมากๆ เลย นี่

ข้าโกรธไม่รู้ด้วยนะ! แล้วว่าแต่เขาจะมา

ะสิ แม่ก็งง”

้ลูกน้องเขาชื่ออลงกรณ์มาคุย แต่ยังไงไม่รู้เป็นมาเองครับ! สายมากแล้วงั้นผมไปทำงานก่อนนะครับคุณแม่ คุณด้วย อย่าลืม

าวเร็วหน่อยนะคะ คุณภุชงค์กับคุณวิมลจะมา

ห้จิบรอผมแล้วกัน” กรรชัยบอ

กบุญธรรมนี่ฉันไม่เชื่อนะเนี๊ยะ เพราะเหมือนกันจริงๆ เลย เอ่อ! ว

ากๆ ครอบครัวหนึ่ง เพราะเขาทำกิจการโรงพยาบ

อร์เลย น่าจะจบพร้อมๆ กับตาปลายนั่นแล่ะ แต่เห็นบอกว่าจบแล้วก็ทำงานหาประสบก

นท

แล้วลูก จะถึงเ

ถือ ขณะที่เทียมหทัยกำลังขับรถอยู่บน

ทีค่ะ ไม่รู้ว่าทำไมรถติดก็ไม่รู้” เ

แค่นี้นะคะ” เธอตัดบทในที่สุด พร้อมทั้งสาย

รถแบบนี้ได้ยังไงฮ้

าย และรถของเธอก็เข้าไปชนท้ายกับรถคันที่จอดซ่อมอยู่ทางไหล่ทางซ้ายของถนน ที่เธอเพิ่งจะเห็นเมื่อไม่นานมานี้เข้าอย่า

รหรือเปล

ื่องส่งกลิ่นเหม็นคุ้งออกมา แถมบนใบหน้าเขาก็มีรอยเปื้อนๆ ติดอยู่ด้วย เธอเห็นแล้วก็อมยิ้ม แต่เขาก็ไม่ทันสังเกตเห็น เขาถามเธอ

มีรถมาตัดหน้าดิฉันค่ะ แล้วคุณล่ะคะเป็น

ี่เปิดฝากระโปรงค้างเอาไว้ยังมีคนอีกคนหนึ่งที่กำลังคุยโทรศัพท์มือถ