ท้าออกจากประตูด้านหลังโรงพยาบาล ตรงไปยังรถยุโรปป้ายแดงของ ‘ปา

ื่อนที่มา เราไม่

พราะมีเพื่อนสนิทและไว้ใจสุดเพียงคนเดียว ส่วนเพ

่ทำงาน นั่นคือสิ่งที่เจอมาโดยตลอด การย้ายงานบ่อยจึงเกิดข

น้าตาเป็น

่ไหน ก็จะถูกเจ้านายหวังให้เอาเต้าไต่อยู่เรื่อย หรือไม

ปีสอง ก็ไม่เคยไว้ใจเธอ แถมยังคอยหวาดระแวง ว่าเธอจะเห็

ต่เรียนจบมา กับการย้ายงานถึงสี่ครั้ง ซึ่งถือว่าเป็นคนใช้ที่ทำงานเปลืองไม่น้อย ดีหน่อยโรงพ

ยหรือกลับคอนโดก่อนดีล่ะ” ปานประไพ

าก่อนสิ เราจะไปในชุดยูนิฟอร

คนละชั้นและคนละสถานะ พิมพ์ภิษาเช่าห้องที่ปานประไพซื้อไว้อยู่ หลังมีอาเสี่ย

เอายังไ

ห้เพื่อนรับข้อเสนอเสีย จะได้สบายดีกว่าต้องไปทนทำงาน ให้คนกดขี่ไม่เว้นวันย

วจะกระทบกระเทือนถึงงานหรือเปล่า” มือบางก

งในนะ บอกได้คำเดียวว่าไม่เบาเหมือนกัน ปีๆ หนึ่งใช้ผู้หญิงเปลืองมาก แต่ก็จ่ายหนักนะเ

็ยังไม่ว

บผู้ชายที่เราไม่ได้รัก ไม่รู้ทำไม แต่เราท

างเดินจนสุด แล้วเปิดประตูห้องเข้าไป “เรารู้ งั้นก็ค่อย

อชุดเรียบร

เกาะอกให้แกใส่ไปอ่อยนายนั่นหรอก

นไปกับเราได

ร่ก็ต้องไปนะ ตั้งแต่ซื้อรถคันใหม่ให้นี่ รู้สึกจะคิดถึงบ่อย แล้วก็ใช้บ่อยเหลือ

ลัวจะไปไม่ทันนัด จะยิ่งทำให้ผู้ชายคนนั้นโกรธเคืองหนักเข้าไปอีก แม้เจ้านายจะบอกว่าไม่เป็

เลื่อนออกให้ แถมเป็นห้องส่วนตัวไม่มีใครกล้าเข้ามารบกวนได้ ถ้าไม่อนุญาต เขาสั่งไวน์ชั้น

ไปให้ความสนใจกับมือถือ มีไลน์เรื่องงาน

ขึ้นมาแกว่งวนเบาๆ ก่อนจะสูดดมกลิ่นหอมของน้ำหมักผลไม้ราคาแพงครู่หนึ่ง จิบช้าๆ ละเลียดเอารส

ผู้หญิงหย

เย็นแสนเข

ย่างนั้น พอได้ลิ้มลองจริงๆ เขาก็รู้ทันทีว่ารสชาติห่วยแตก ผ่านศึกมาอย่างโชกโชน ถ้าไม่สนุ