ษา

ฉันหยิบยาดมออกมาจากกระเป๋ากางเกงที่ฉันมักจะพกติดตัวอยู่เป็นประจำเพราะเวลาเดินหาของเก่ากับยายแล้วอากาศมันร้อนอบอ้าวจนแทบจะเป็นลมฉันก็ได้มันคอยบรรเทาอาการฉันจึงพกเอาไว้ตลอดจนติดเป็นนิสัย ฉันเอายาดมให้ท่านดมจากนั้นฉันหัน

!" ฉันตะโกนไปก้มมองหน้าคุณยายไปไม่นานจากนั้นก็

กมือกวักมือเรียกเ

วัยกลางคนอายุน่าจะประมาณห้าสิบปีพอเห็นคุณ

นญาติของคุ

" หญิงวัยกลางคนพยายามเรียกแต่คุณยายก็ไม่ฟื้นสักที

กว่านะคะ" ฉันบอกกับหญิงวัยกลางคนที่ตอนนี้เหมือนก

ิบมือถือขึ้นมาแล้วกดโทรหาคนช่วยซึ่งน่าจะเป็นขับรถตามที่บอก จากนั้นไม่นานก็มีชายวัยกลางคนสวมชุดซาฟารีสีน้ำเงินวิ่งกระหืดกระหอบเข้ามาก่อนจะอุ้มค

บมือฉันเอาไว้แล้วมองหน้าฉัน ห

่อค้นตัวหนูได้เลยค่ะ" ฉันยื่นกระเป๋าสะพายของ

ก ป้ากำลังจะบอกว่าให้หนูไ

ยาบาลเห

นูคือคนที่ช่ว

่ได้จริงๆ" ฉันบอกคุณป้าไปตามความจริงว่าฉันต้องไป

หนูไปกับป้าก่อนนะเพราะป้า

งพยาบ

วและกำลังจะพาคุณยายไปห้องพักฟื้น จากนั้นคุณป้าก็จูงมือฉันเดินตามรถเข็นที่คุณยายนอนอยู่มายังห้องพักฟื้นชั้นวีไอพี ฉันมองไปรอบๆห้องด้วยความตื่นเต้นเพราะห้องหรูหรามากเหมือนไม่ใช่ห้องในโรงพยาบาลมันเ

ก็น่าจะฟื้นครับเพราะท

ว่าจนคุณหมอต้องรีบรับไหว้แทบไม่ทันก่อนจะออกไปจากห้องเห

ั่วโมง

" คุณยายขอบคุณฉันหลังจากที่ท่านฟื้นและคุณป้าเล่าให

่อให้ไม่ใช่หนูถ้าเป็นคนอื่นมาเจอคุณยา

หนูอยู่ดีนั่นแล่ะว่

ื่อเม

นูที่ช่วยชีวิตฉันเอาไว้ รำภ

้ำตาลแล้วเดินมาที่เตียงคนไข้ จากนั้นคุณยายก็หยิบสมุดเล่มเล็กๆออกมาที่ฉั

นถามโดยที่ยังไม

าทจ๊ะ ฉันให้เป็นรางว

ธทันทีถึงมันจะเป็นเงินจำนวนเยอะที่ชาตินี้ทั้งชาติฉันคงหาที่ไหนไม่

ถ้าไม่ได้หนูช่วยป่านนี้ค

ธแต่คุณป้าก็ไม่ยอมท่านเดินไปหยิบเช็คเง

ดดดด

ุณป้ารำภาอาศัยจังหวะนี้เอาเช็คยัดใส่มือฉันทันทีทำให้ตอน

ันกำลังจะยื่นเช็คคืนแต่ค

มองตามผู้ชายแต่งตัวภูมิฐานที่

รรพนามที่เรียกผู้ชายคนนี

ากห้องประชุมตอนที่รู้ว่าคุณย

นด้วยน้ำเสียงอบอุ่น ทำให้ฉันคิดถึงยายของฉันท่านก็พูดกับฉันด้วยน้ำเสียงแบบนี้ แล้วจู่ๆ น้ำตาของฉันก็ไหลออ

สนามหญ้าบ้านเราก็ออกจะกว้างคุณย่าไม่จำเป็นต้องไปวิ่งออกกำลังกายข

ทด์ที่ไม่ดูแลคุณท่านอย่างใกล

กรำภา ฉันเป็นคนสั่งให้เ

่ดูแลคุณท่านก็เป็น

่นแล่ะทั้งคุณย่าทั้งป้ารำภา" ฉันลอบมองชายหน

มาคนเดียวเหร

ับโทรไปก็ปิดเครื่องสงสั