วสว
สุขมันจะหายไป ฉันไม่รู้หรอกว่าตอนนี้ฉันกำลังฝันอยู่หรือเปล่าเพราะ
งอยู่บนเตียงส่วนพี่ฟ้าครามก็ยืนอยู่ข้างๆโดยที่มือของฉันกำลังกอดเอวพี่ฟ้าครามไว้แน่นแบบแน่นสุดๆเหมือนตุ๊กแกที่สลัดเท่าไหร่ก็อย่าหวังว่ามันจะหลุดทำให้ใบหน้าของฉันมันอยู่ตรง....เอ่ออยู่ตรงเอ่อ...เป้าก
!! ตุ
จเมื่อตัวของฉันกลิ้งตกลงมาตร
ั้งใจอะไรล่ะฉันเห็นเขาแอบยิ้มต
ฉันมองค้อนไปที่คนใจดำที่
ห้ปล่อยทำไ
่ะกอดแค่นี
เป็นแส้มากอดผู้
ีกหน่อยเราก็ต้องแต่งงานกั
่แดดพูดจาไ
ก้าแล้วนะแต่
่งงานด้ว
ะไม่รักษาสั
ี่จำไม่ได้ท
อกว่าพี่ครามจะไม่แต่งงาน
ม่ได้รักกัน
่สวยอ่ะรักพี่ รักมาตลอ
ของคนสองคนไม่ใช่เหรอถ้าอีกคนไม่ได้รู้สึกอ
ะสวยจะทำให้พี
สียหายก็คือเรา ผู้หญิงที่มีประวัติการหย่าร้างคงไม่น่าภูมิใจเท่าไหร่นักนะ" อะไรก
รักพี่อ่ะ ฮืออออ ฮืออออ" ฉันร้องไห้ออกมาซะงั้นทั้งที่คิดไว้ว่าจ
คับให้รักไม่ได้หรอกนะ แล้วก็หยุดร้องได้แล้วเดี๋ยวพ่
้พ่อกับแม่ได้ยินว่าพี่รังแกสวย ฮึก
เลยนะไหนบอกอายุสิบเก้าแล้วไ
จนี่ พี่ไม่รั
ได้รักอ่ะจะ
้ยอ่ะวันที่พี่จะรักสว
ะยังไม่หมดหวังหรอกตราบใดที่ใจฉันมันยังสู้ ฉัน
วันต
ครา
งที่ไม่ว่าจะผ่านไปนานกี่ปีทั้งสองคนนี้ก็ยังทำตัวเป็นพี่ชายที่แสนดีของผมมาเสมอวันก่อนก็เพิ่งชวนผมออกไปดื่มเหล้าเมาหัวราน้ำกลับมาจนโดนปู่กับย่าบ่นชุดใหญ่ ผมไม่ได้รู้สึกปลดปล่อยผ่อนคลายแบบนี้มานานแล้ว ก็ตั้งแต่ที่ผมตัดสินใจไปเรียนต่อผมก็ไม่เคยแตะพวกเหล้าพวกเครื่องดื่มมึนเมาเลยเนื่องจากว่าแม่ขอไว้แม่
ำลังจะเปิดประตูรถก็ต้องสะดุ้งเมื่อได
ยนว่าจะไปแข่งรถแก้เครียดสักหน่อย อย่าถามว่าเครียดเรื่
ะไปไห
บเรา" ผมตอบอย่างไม่ใส่ใจก่อนจะ
บแม่ผมที่บ้านมาคุยเรื่องที่อยากให้ผมกับข้าวสวยหมั้นกันจนกว่าข้าวสวยจะเรียนจบหลังจากนั้นลุงเตอร์จะจัดงานแต่งงา
ด้หมั้นเพราะฉะนั้นถือว่าเราส
ำให้พี่หมั้นกับสวยใ
ครับ หึ รอชา
จ้องหน้าผมเหมือนไม่พอใจ อาการท่าทางแบบนี้คงจะหายป่วยแล้วล่ะสินะถึงมาย
วพาตัวขึ้นมานั่งบนรถพร้อมกับรัดเข็มขัดเรียบร้อย
ไม่ยอมลงขืนตัวเกาะประตูรถไว้แน่น สุดท้ายผมก็ทำอะไรไม่ได้ก
ะไม่อยากจะพูดด้วย ยัยข้าวสวยก็ทำมึนเปิดเพลงฟังนั่งชิวๆ
โยคแรกที่เอ่ยออกมาหลังจากที
พาเราไปไหนไม่ทราบเร
่ะค่ะพี่จ
แบบขอไปทีเพราะไม่อยา
เลยอ่ะ สนามแข่งร
ู้อะไรดลใจให้ผม
ดีเพื่อนสวยก็เลยชวนไปดูมันแข่ง
าผู
คราม
ะไ
่อจริงๆนี่นาแต่ก็นะไม่มีใครหล่อเท่าพี่ครา
หึงม
ยก็รู้ดูจากน้ำเสียง
นพี่ชายเราบอก