ระจำตัวคือ โ

เรื่องนี้ และหยุ

ำเอาเธอนอนเกินยี่สิ

ะผล็อยหลับไปตอนไหน เวลาไหน หรือที่ไหนก็ได้ ทั

็อันตรายถึงแก่ช

บ้านตระกูลหยุน อาการขอ

็ล่วงเลยไปเป็น

หยุนซีจึงอดทั้งข้า

ีอะไรให้หนูกิ

ไปถามแม่บ้

ื่นได้แ

้าหลี่ไม่รั

่มีเวลามาทำอาหารให้เธอกินหรอก มีบะหมี่ ผัก กับเนื้อสัตว์อยู่ใน

็นโลกกว้าง แต่อย่า

ิ่งที่คุณ

าแกยุ่งจร

หลี่ก็นั่งแทะเมล็ดแตงโมอย

มอยู่บนโต๊ะกาแฟแล้ว หยุนซีต้องตาบอ

ใจแล้

งกลับแล้วเดิ

กไป ในหน้าของคุณน้าหลี่

านพามาจากบ้านนอกก็ยัง

นธรรมดา ๆ คงจะเป็นแม่

ีเสียงดังม

ัว ดูเหมือนว่าหยุนซีจะชำนาญเรื่อ

็นไปได้

ิ่นหอมก็โชยออ

หอม ๆ นั่นเข้าไป ถึงกับต

ะไรอยู่ในค

นบะหมี่จริ

กลิ่นหอม ๆ นี่ติดมาจากบ้านนอก？ บางทีถ้าได้ไปเรียนทำด้วยแล้

บ้านอย่างเธอก็รู้

อได้ยินเสียงฝีเท้าเดินออกมาจา

กินเหรอ？ เอามาใ

เสียงเป็นมิตร แต่หยุนซ

่ะ” หยุนซีก

！” คุณน้าหลี่

ตอบ แล้วก้าวไปทางประตู

อึ้งจนไม่รู้ตัวว

ังไงให้ต้มบะหมี่ได้หอมขนาดนั้น จึงรีบวิ่

ู่ในสภาพเดิม เพราะกินเสร็จหยุนซีก็ล้าง

่อง ดูสิจะกล้าปิดปากไม่พูดอีกหรือเปล

ุนซีทำยังคงลอยอบ

ีกครั้ง ปรากฎเป็นหยุน

ะไร？ หอ

ี่เลี้ยงด้วย

รทานเหรอคะ？ เอามา

เวยเวยรู้ว่าหยุนซีเป็นคนต้มบะหมี่นั่

บะหมี่กิน แต่กินหมดแล้ว”

ันอีกชาม！” หยุน

ู้สึกร้อนรน

หลุมฝังตัวเอง

ทำยังไงให้มันส่งกลิ่นหอมย

มณ์เย็นเยียบ แบบมาดผู้ดี เดินตาม

นอาหารร

วยเวยก็พูดออกมาอย่า