ตัวพี่เองยังไม่แน่ใจเลยว่าคิดยังไง” ธันชนนเงยห

คนอื่นแล้วพี่จะรู้สึก” ลีลวัตรขู่พี่ชาย ขณะเ

ัวใจตัวเองเถอะ” คำพูดของพี่ชายทำให้ลีลวัตรอึ้

จะเลือกเองครับ ไม่ยอมถูกมัดมือชกแบบพี่ธันเด็ดขาด โชคดีที่พี่ธันร

กนายหรอกลีล แต่พี่เลือก

ขาอยากจะใช้ความสามารถของตนเองในการทำให้น้ำผึ้งเป็นของเขา ไม่ใช่การ

แต่การทำให้น้องผึ้งรัก แต่ผมว่าถึงพี่ไม่ทำอ

ม่จริงกับพี่เลย” ธัน

วาดกลัวที่อยู่ใกล้เขา ความรักคงเป็นสิ่งสุดท้ายที่หล่อนจะมอบให้เขาล

่ธันคนเดียวนั่นแหละ มัวแต่หลับหูหลับตา

ับน้ำผึ้งอีกคนหนึ่งที่มาตามติดธันชนนแ

บน้องสาว” ธันชนน

รหัวเร

เสียแต่ต้นลมดีกว่า เพราะผมไม่เคยมองอะไรพลาด ยายปลายฟ้าไ

เองได้ นายไปจัดการกับแม่พวกสาว ๆ ที่วิ่งตามนายดีก

ให้ใครหน้าไหนมาเกี่ยวข้องกับชีวิตข

พูดบังหน้า ลีลวัตรถึงกับหน้าเครียดขึ้น

เพราะว่าผมหวังดี หากพี่ธันไม่ชอบใจ ผมไปก็ได้” ชายหนุ่มผู้เป็

ธันชนนพูดขึ้นเสียงเข้ม ฝ

ิดพินัยกรรม” ลีลวัตรหันกลับมายิ้มให้ธัน

่มากดทับอยู่ที่หน้าอก มันอึดอัดจนแทบจะหายใจไม่ออก และไม่ว่าจะผลัก

ก็คือ... ก้

หล่อนครั้งแล้วครั้งเล่า แต่ดูเหมือนว่ามันจะไม่มีทีท่าจะหยุดไหลง่าย ๆ มัน

ไม่รักแล้วจะมาก

ใจได้อย่างน่าละอาย เย็นชาได้อย่างน่ารังเกี

ำไมหล่อนถึงไ

่งจะมอบจุมพิตร้อนแรงให้ ความร้อนผ่าวจากริมฝีปากอุ่นชื้นของเขาทำให้เลือดสาวของหล่อนเต้นไม่หยุด แม

ัวลงนอนบนเตียงช้า ๆ

า ๆ หวนกลั

งสารคุณปรเมษฐ์จึงรับอุปการะหล่อนตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา ตั้งแต่หล่อนจบประถม 6 อายุได้ 12 ปี ก้าวแรกที่หล่อนลงจาก

งมหาลัยชื่อดังที่สุดของเมืองไทย ยืนยิ้มอย่างเป็นมิตรให้กับห

ได้ทำหน้าบึ้งตึง แต่เขาก็เย็นชาอย่างที่สุด รอยยิ้มที่หล่อนบ

ตลอดสิบปี แต่ก็แปลกนักที่หล่อนเผลอไผลปล่อยหัวใจให้หลงรักเขาได้ ทั้ง ๆ ที

เพื่อช่วยชีวิตของหล่อน

ั้นเป็นต้นมา ชีวิตของหล่อน หัวใจของหล่อนก็ได้กลายเป็น