นา

ใจขนาดน

นละลายได้เลย ไม่รู้ว่าทำไมตัวเองถึงตกหลุมรักรอยยิ้มนั่น ไม่ส

ขเล็ก ๆ ของฉันจนได้ จะเป็นใค

่นใ

ถึงลุกสู้ขึ้นมาแล้วความไม่พอใจของเขาอีก ราวกับว่ามันเป็นความผิดของฉันอย่

กิ เข้ามัน

้วยคำว่า ‘รุ่นพี่’ นำหน้าชื่อ ฉันพารุกิเดินผ่านริวเข้ามายังห

พี่ไม่เคยเห็น

อ้

ศาจซึ่งมาแอบอ้างเป็นลูกของน้าธีรยาหลอกพ่อแม่เพื่อเข้ามาอยู่ในบ้าน มีหวังพี่รุกิต้องว่าฉันบ้าแน่ คนธรรมดาไ

ูกน้องของนามิเอง เขาจ

ดอย่างนั้น ฉันคิดว่าต้องทำอะไรสักอย่างไม่อย่างนั้น รุ่นพี่ที่ไม่รู้เรื่องรู้ราว

ฝากของพี่ไ

ดึงตัวของฉันไปยังห้องครัว ซึ่

่ะ ไม่ว่าเธออยู่ส่วนไ

มันบ้านฉัน ถ้าไม่อยู่ที

! ฉัน

ไหนมาถึงของขึ้นแล้วเอาแต่ขู่ฉันอยู่ได้ แล้วริวเดินออกจากห้องครัวไป ฉันก็จัดการหาน้ำ

ิ มาทำไมไม่

รียก รุกิ เธอนี่นะ ว

้าพลิกนิดเด

งอยู่ ก็เขาเกิดก่อนฉันตั้งหลายปี และอีกอย่างยังเป็นคนที่ฉันแอบช

ว่า พี่ร

งหน้าไม่ใช่เคยเห็นเป็นครั้งแรก แต่ไม่ว่าจะเห็นก

จะมีสาว ๆ เยอะเลยล่ะสิ ถ

ปหาแฟน ว่าแต่เราเถ

องฉันมีน้อยมากจนนับได้ ไม่รู้ว่าเพราะฉันมีเรื่องต่อยตีบ่อยหรืออย่างไร แต่จะว่าไปก็ม

ห่วงนา

เป็นน้องสาวของพี่

ปทันที ทั้งที่รู้อยู่แก่ใจ

่ยิ้มแห้

ริ

ข้าเลือกที่จะเดินออกจากบ้านของเธอมา ข้าไม่อยากจะยอมรับเลย

ในตอนนี้ ข้าเข้าไปยังโรงเตี๊ยมมีสุราและอาหารขาย ถึงข้าไม่ชอบที่จะดื่ม

ึ่ง และของหวานทุ

มย หอมระรวย ระรื่น ราวกับอยู่ท่ามกลางทุ่งดอกไม้ซึ่งบานอยู่ข้างหน้าต่างที่ข้านั่ง ยามที่ข

รับ นา

งตรงหน้า ข้าตักขนมเข้าปาก ได้

งลงก

ั่งกินของหวาน กับสุร

ยงถอนหายใจของข้าดังขึ้น นั่นทำให้

ห้ข้าฟังได

ยังตักของหวานใส่ปาก แล้วถอนหายใจอีกครั้

่ว่าข้ามันเก่งกาจ

้าแล้วยกดื่มตาม จนไม่รู้ว่านี่เป็นจอกที่เท่าไรแล้

ิมองเจ้ารุกิที่สุด มัน

กเหล้ามาดื่มอีกครั้ง ข้าไม่จำเป็น

ัก

มามอง แต่นั่นก็ไม่ได้อยู่ในความสนใจของข้าเลย

อบ

องเป็นของหวาน

ากแล้ว กลับคฤหา

อนข้าในคฤหาสน์แล้ว ไม่ต้องสงสัยเลยว่าข้ามาอยู่ตรงนี้ได้

งแก้เมาค้

บไปยังศีรษะซึ่งรู้สึกหนัก ๆ มึน ๆ แล้วรับน้ำแกงม

้สึกอย่

าได้เรื่อ

ไม่มีความค

้ว่าจับหยุดพูดกลางคันให้มันได้อะไร ข้าพยักห

อสูรบางพวกมี

้วย

ยก็เป็นได้ ข้าว่าท่านริวควร

่างไรกับเธอกันแน่ ความปลอดภัยของนามิก็สำคัญ ข้ารู้ว่าข้าซึ่งมีศัตรูอยู่รอบตัวไม่คว

นริว

วถอนหายใจอย่างเหนื่อยล้า แค่ข้าต้องรับมือกับเผ่าต่าง ๆ และเผ่าเงา

เจ้ารอข้าเรี

บ ท่า