ไท่ไท เป็นตัวละครที่ไม่สลักสำคัญนักและใช้ชีวิตไปวันๆ อย่างมีความสุข ทว่าพอฉันเข้ามากลับเกิด

็นเดือน และตอนนี้ฉันต้องออกเดินทางร่อนเร่กับไอ้หัว

ี่ฉันอ่านมาไม่ได้ช่วยในการรับมือสถานการณ์ใดๆ ที่เกิดขึ้นรอบตัวเลย พูดอีกอย่างหนึ่งคือ เนื้อเรื

ดโธ่ ซันเจ้ ถ้าเจ้ไม่พูดตอนนั้นคงไม่มีใครกล้าไล่ฉันหรอก! ทำคุณบูชาโทษแท้! เขาว่าถนนสู่นรกถูกถา

เขาเช่าไว้ พาเราเดินทางแบ

ลรึ?”

แล้ว” ฉันหรี่ตา “นายน่ะ..

ายก็คลี่ยิ้มเจ

ือฉันมาเกิดใหม่ในร่างนี้น่ะ อยู่มาได้สิบเจ็ดปีแล้วแต่ยังรู้

ียกคุณน้าดีกว

ภพนี้เราก็อายุพอๆ กัน แม่นางฟ่าน”

อ๋อในแง่นั้น อ่านนิยายแล้วก็ยังงงๆ แต่ค

รื่องนั้นเพิ่งถูกเขียนปีนี้เองไม่ใช่เหรอ?

ายอะ

านอาม่า ล้วงแจกันข้างศาลแล้วก็หลุดมานี่เลย มันเหมือนนิยายที่ฉันอ่า

าแล้วมาเกิดใหม่เป็นลูกชายนักธุรกิจคนหนึ่ง แล้วก็อยู่ในโลกนี้มานานแล้ว”

ิ? หามาสิ

แรกฉันปลง จนกระทั่งได้ยินเรื่องม้

เซี

ื่อหลงเซีย! สรุปคือนายกำลังตามหาม้วนภาพของหลงเซียที่กระจายอยู่ตามท

งมือวาดภาพทั้งที่ในตัวรถยังโคลงเคลง ฉันเห็นแล้วก็ทึ่ง เพรา

ก็บอุปกรณ์วาดภาพ “ภาพวาดของหลงเซียมีทั้งหมดเจ็ดภาพ รวมภาพนี้ก็ได้มาแล้วสาม ตอนน

กลายเป็นประตูมิติ แล้วเราต้องเ

้นจริงค่อยขอยืมดูภาพจากหนงเซ

ก็ไม่รู้จะว่ายังไง “เอาเป็นว่า

ต่ข้าพเจ้าหวังสิ่งหนึ่งตอบแทน” เขาพูดแบบทีเล่นทีจริง “ประการแรก ท่านต้องช่วยข้าพเจ้าตามหาม้วนภาพเหล่านี้ และ

หารจีนไม

จีน? อยากกินหมูกระท

ยากกินหมูกระทะสินะ! คงคิดถึงอาหารไทยมากสินะ! โธ่ คนน

ยวทำยำให้ด้วยเอ้า

างด้วยท่าทางตื่นเต้นเหมือนเด็

ตาหมูกระทะก็จบนี่ ที่บ

จิ้มไม่

กเรากำลังไปไหนกันน่ะ?” ฉั

บ “เห็นว่าลูกชายคนโตของ

นียนเข้า

ขาพูดยียวน “ภาพของหลงเซียจะถูกนำมาตกแต่งในบ้า

ากรุกพนันสินทร

งภาพกับหนงเซียนเซิงเพราะมีเรื่องจำ

ก็ไม่รู้ว่าฟังไปจะไ

รู้เรื่องพวก

กหน่อย” เขาขยิบตาแต่ไม่อธิบายต่อ

านไปล้างแค

อ

าเขา ท่าทางน่ากลั