ื่อกินหมด เขาวางจอกลง สีหน้าบอกว่านี่ก็เป็นอีกเรื่อง

สีนี้อยู่แล้ว หาได้เดือ

ำไมคิ

้วอับจนปัญญาอยู่มากหลาย เช่นที่ไม่ทราบว่าเหตุใดเส้นผมของข้าพเจ

.. แต่ดูยังไงก็ไ

ือหนึ่งก็คีบกับแกล้มเข้าปาก ไอ้กับแกล้มที่ว่า ฉันก็นึกว่าเป็นของดีอะไร ที่แท้ถั่วคั่วเก

่งรอให้มีใครพังปร

รม

น! ฉันรีบหันขวับไปมอง ยังไม่ทันได้สั

ของภรรยาข้าพเจ้า” เขาพูด เส

าผู้ใดอ

วยด้วย! ฉันนี่นั่งตัวแข็งเลย

าจมกองหนึ่ง ท่านควรหาหมอสุขภาพจิตปรับทัศนคติที่ท่านมีต่อตัวเอง เพราะคนทั้งหลายสมควรรักตัวเองเป็นอันดับแ

บ ฉันไม่รู้จะทำยังไงเลยปรบมือโดยมีแข

กลับไปนั่ง “เสี่ยวเอ้อ! สุราแด

้องสั่งแบบนี้ ไม่ใช่สั

ะ...” ฉันถอนหายใจย

เราจะออกไปเที่ยวเล

่าบอกนะ

ล้ว อีกไม่ถึงห้า

เจินจูหยิบเหล้าไปดื่มต่อข้างนอก จ่ายเงิ

พัง เจินจูหัวเราะก๊ากขณะเราวิ่งหนีจากโรงเตี๊ยมชั่วคราว เสียงหัวเราะเขาท

บท พอค่ำหน่อย คนก็เข้าบ้านนอนกันหมด เขาดื่มสลับกับยื่นให้ฉั

้าเยอะๆ แล้วไม่เมา ปกติในนิยายมักเรียกว่ามีฝีมือในเชิงสุรา ฉันก็

นรูใหญ่ โต๊ะเก้าอี้ล้มระเนระนาด เศษจานช

ายไปแป๊

แต่พวกเขาเหมือนกระอักเลือดตายไปเฉยๆ เพราะเพิ่งตายเล

สียงชายชราดังขึ้น เ

งเข้าไปประคองชายช

ละวาดอีกแ

ังดีที่เถ้าแก่ได้ทำประกันโรงเตี๊ยมไว้กับข้าพเจ้า เก็บรวบรวมหลักฐานเรียบร้อย

้...โอ...กงจื

ี่ดูแลข้าพเจ้าเสมอมายามมาพัก เถ้าแก่จ่ายเบี้ยประกันไม่เ

“เดี๋ยว...เบี้ยประกัน? ชดใช้ค่าเ

บอะไร แต่ประคองช

ข้าพเจ้า เงินที่เบิกประกันจะถูกส่งมาภายหลังแบบเต็มจำนวน” เขา

ป็นหนี้บุญ

ยบ้างตอนเขาขอให้ฉันไปช่วยนับโน่นนี่หรือดูว่ามีอะไรขาดตกบกพร่อง ร่างคนตายโดนขนออกไป

งจะไม่มีอะไร เบี้ยประกันก็ยังไม่ถึงกับต้องขึ้น อืมๆ” เขาพยักหน้ากับตัวเอง “ว่าแต่ฟ่านเอ๋อ หากเรา

ขายประกันก็ขอทีเถอะ ระบบของพวกบริษั

เถ้าแก่ก่อนจะเอารายงานไปส่ง ขู่คน