ักเมี

ที

ะโ

ะโม พี่ต้องไ

ิ้ง เพราะแทนที่เขาจะแนะนำให้เธอได้รู้จักกับมารด

ุง ๆ ป้า ๆ และเพื่อน ๆ ของพี่เขานี่นา”

าะว่าอย่างน้อยการได้อยู่กับพันไมล์ก็หายอึดอัดกว่าอยู่กับบรรดาเพื่อนๆ ของมารดาวา

ไมล์เดินมาพร้อมกับโมรินตามคำขอของ

เสียแล้ว” เธอพูด

นไปทักทายแขกเหรื่อในงาน ส่วนใหญ่เป็นเพื่อนๆ ญาติๆ คู่ค

าดชุดใหญ่ออกมาจัดแสดงด้วย ท

ะคะ” เธออดที่จะเอ่ยชมเขาไม

นเดินตามเขาไม่ทัน เลยโดนทิ้งเอาไว้กลางทาง เธอรู้สึกเคว้งไปหมด เดินกลับไปที

ำถามนั้นทำให้โมรินสะดุ้ง

ินรีบปฏิเสธ กัดปากสี

แล้วล่ะจ๊ะนี่ ทิ

ย ในขณะที่วารีเหยียดยิ้ม แต่พ

น่าตีจริงๆ

มือนส่วนเกิน เขาคุยอะไรกันก็ไม่รู้อะไรสักอย่าง เขาถามก็ยังตอบไม่ถูก น่าอายจะตายไป” คนพูดกัดปาก

เดี๋ยวไปนั่งก

อาไว้ พาไปนั่งด้วยกันอย่างเกร็งๆ แม้แต่กลืนน้

นี้ผมมีเรื่องสำคัญที่จะแจ้งให้ทุกคนได้รับทราบด้วยครับ” เสีย

ก็ดังขึ้น หัวใจของโมรินแทบหยุดเ

ินไปทักทายแขกเหรื่อ พันไมล์ก็ทิ้งเธอเอาไว้กลาง

ำให้โมรินใจหล่นไปอยู่ที่ตาตุ่ม ยิ่งตอนที่พันไมล์เดินลงมาจากเวที คุกเข่าลงตรงหน้าของ

ปเลือกซื้อกับเธอขึ้นมา ก่

หน้าไปมา น้ำตาไหลริน

ูเหมือนว่าจะไม่มีใครสนใจเธอเลย สนใจแค่

เขามองเธอด้วยสายตาหวานซึ้ง คุกเข่าขอเธอแ

ลุ้นๆ ว่าวารีจะตอบตกล

น” วารียื่นมือให้เขาสวมแหวนให้อย่า

่องเหมือนลูกโป่งที่ลอยล

นคุณค่าและคุกเข่าขอแต่งงาน วารีรู้สึกว่าตัวเองฝันไป ไม่

ิตหลังมือของเธอเบาๆ ทำให้วารีมีท่าทีเขินอาย คนในงานต่าง

กมาเพราะห้ามไม่อยู่ นั่นทำให

แบบนี้ได้

นไมล์เอ่ยถา

ล้วพี่กลับมา

านแล้ว และผู้ใหญ่ก็หมายมั่นปั้นม

พี่พันเอาโมไป

นของวารีเสียอีก แต่ทำไมถึงได้มาโวยวายจะให้ลูกชายของฉันรับผิ

ว ทำไมพี่พันหลอกโมแบบนี้ ฮือ ๆ” โมร

่มกลั้นความเสียใจเอาไว้ แต่มันก็แสดงออกมาอย่างชัดเจน ไหล่ของเธอไหวสะท้านด้วยความรู

ำจากเงื้อมือของคนรักกั

นสะอื้น หลังจากตั้งสติได้ เมื่อรู้ว่าอะไรเป็น

ได้ถึงเพียงนี้ เธอรักเขานั่นคือเร

รินออกมาคุยกันแค่สองคน ห

อื่นดูถูกเอาหรือไง” เขาเอ่ยถา

บอกว่าร

งใจง่ายแบบเธอ ใครจะ

น้ำตานองหน้า รู้สึกเหมือนตัวเองโง่งมเสียเหลือเกิน ปากคอขอ

ารีดีมาก ดีกับเธอมากๆ เธอจึงตั้งตัวไม่ทันเมื่อรู

นานแล้ว เธอเองต่างหากมาทีหลัง” เจ็บจุ

ว เธอเองต่างหากมาทีหลัง แถมยังหล

งไหม” เธอถามย้ำประโยคเดิม แค่อยากรู้ว่า