ียกฉัน

ตอน

นทาวน์เฮ้าส์

บหน้าอิ่มขาวดูกังวล เสียงบ่นพึ

่พ่อแม่ที่ส่งมาจากต่างประเทศ ที่ตู้เย็นมีรูปคุณยายที่เ

ทั้งสองฝั่ง ฝั่งซ้ายเป็นครอบครัวทนายที่ใจดี

ยที่ขายผลไม้ในตลาด ทั้งสองท่าน

รื่น ทว่าพอเลิกเรียนเพื่อนสาวเจ้ากรรมทั้งห้าก

ลับไปนั่งที่เก้าอี้เรียน ปล่อยให้เพื

นห้องอื่นๆ อีกทั้งยังกลัวเพื่อนทั้

งน้ำผึ้ง หล่อนเดินปรี่มากร

แกล้งเจ็บจนต้องให้พ่

อนดูอาการจริงๆ" หนู

บ มือน้ำผึ้งฟาดลงแก้มจ

ขึ้นนะ ย

ี้" เพื่อนอีกสี่คนเดินม

ๆรุมตบหน้าหนูนา เธอ

ป็นรอยมือ พอพวกหล่อนตบจนสะใ

อยก้าวเท้าวิ่งไปตามทิศทางที่โด

วชินจนต้องวิ่งไปชนคนโน้นทีคนนั้น

้าและทรุดลงไปนั่งกองกับพื้น เ

าวรุมจิกหัวหนูนาจนเธอร้องไห้ พอร้องไห้เสียงด

ดน้ำตาด้วยความน้อยอกน้อยใจที่ไม่

ยงเรียกเข้าก็ดัง มือถ

ดรับโดยไม่มองจอ ด้วยน้ำตาเ

อยู่" เสียงตำรวจนายร้อยดังผ่าน

มโหยหาและประทับใจผ่าน

อะ" เสียงน้ำผึ้

จกที่แกล้งเธอ "กำลังลงไปค่ะ" เธอตอบแล้

ีดำจอดรอ จำได้ทันทีว่าเป็นรถพ่อน้ำผึ้ง

จากรถมายืนมองเด็กสาว ไหวพริบของเ

งยมองหนุ่มใหญ่แล้วยิ้มแห้ง ดวงต

ุดัน ทั้งน่ากลัวและน่าประทับใจ คำว่าพ่อจาก

าเอ่ยตามแผน เธอฉลาดเฉ

ดินไปดึงประตูหน้า กระช

ือหวดหน้าลูกสาวโด

น้ำผึ้งเซลงไปนั

่มใหญ่ในชุดเครื่องแบบหันมาถ

"กี่

ันไปมองตาน้ำผึ้ง เป็นครั้งแรกท

คอกใส่ลูกสาว พอหล่อนยืนขึ้นกลับ

มือหลังมือคุณพ่อละเ

องลั่น นักเรียนหญิงทุก

้าหล่อน ร่างเล็กขาวถลาไปหาประตูโรงเร

อโทษ พอแล้ว ๆ" น้ำผึ้งร้อ

ไม่ไปขอโทษหนูนา" คุณพ

เข้ามาหาหนูนาที่ยืนตัวสั่น

่อนสาวเงยหน้า พนมมือไ

ทำทีประคองเพื่อนลุกยืน เธอพาน้

ตำรวจใหญ่หันมาเอ่ยขณะขับรถ แววตาเค้าเ

กิน ขอกลับด้วยตอนเย็นก็พอค่ะ" สาวน

ึง มองเพื่อนทีนึง เธอดู