‘แม่แก้ว’ ลูกสาวเศรษฐีโรงฝิ่นมีความจำเป็นต้องแต่งงานกับ ‘คุณหลวงจัน’ เพื่อรักษาหน้าตาวงศ์ตระกูลและชื่อเสียงของหล่อน ทว่าหลังแต่งงานไปกลับต้องพบกับเรื่องแปลกประหลาด ความลับบางอย่างของคุณหลวงและคุณพระบ้านนี้ ซีรีส์สาปอสุรา มนตร์ตาละวัน มนตร์ตาละวัน ภพคุณหลวง (ภาคพิเศษ) พันวาเสน่หา
‘อ้ายคุณพระนี่ เป็นบ้าหรืออย่างไร บอกว่าจะแต่งก็แต่งซี!’ เสียงเอ็ดตะโรโวยวายของชายร่างสูงใหญ่กำยำทำบ่าวสะดุ้งไปตามกัน สองหญิงหนึ่งชายในเสื้อคอเปิดสีน้ำตาลเข้ม กางเกงขาสามส่วน ก้มหน้ามองพื้นหินอ่อนอย่างสั่นกลัว ส่วนคุณพระในชุดราชปะแตน นุ่งโจงกระเบนผ้าไหมสีเขียวเป็นเงามัน ทอดถอดหายใจยาวบนโซฟาไม้สักด้วยท่าทางเดือดเนื้อร้อนใจแทนเสียเหลือเกิน
“กระผมมีความภักดีต่อคุณหลวงจึงเตือนนะขอรับ หล่อนเป็นหม้ายขันหมาก ชื่อเสียงไม่เป็นไปในทางที่ดี...”
“มันยุ่งอย่างนี้แหละ!” ตะคอกดัง เจ้าของร่างสูงในสูทฝรั่งพลันลุกขึ้นจากโซฟา กระแทกเท้าลงบนพื้นหินอ่อนดังปึงปัง คุณพระรีบลุกขึ้นตาม
“พุทโธ่! คุณหลวง ฟังกระผมก่อน...”
“เลิกเห่าเสียที อ้ายคล้าว” พลันหันหลังมองขวับ ดวงตาคมกริบที่ปกติจะฉายแววใจดีปรากฏเปลวไฟมหึมา
“กูสั่งมึงแล้วไปจัดการ ประเดี๋ยวนี้!” เสียงประกาศกร้าวสั่ง ไม่ปล่อยให้อีกฝ่ายได้โต้แย้ง ‘คุณพระประสิทธิ์’ หรือ ‘นายคล้าว’ จำต้องยอมก้มหน้าตอบ “ขอรับกระผม”
ในเมื่อค้านหัวชนฝาลูกเดียว ใครเล่าจะกล้าขัดใจ ‘คุณหลวงจัน’ โกรธหน้าแดงก่ำราวกับยักษ์ กระแทกไม้ตะพดข่มขู่ว่าอาจมีใครในบ้านได้ถูกเพ่นกบาล รวมถึงนายคล้าวผู้เป็นทั้งบ่าวและมิตรสหาย ดูแลคุณหลวงมานมนานไม่เคยถูกต่อว่ามาก่อนยังถูกตะคอกเสียงดังลั่น
ทั้งบ่าวคนรับใช้และคุณพระประสิทธิ์จึงออกจากห้องรับแขกไปจัดการธุระในทันที ส่วนเจ้าของบ้านคงได้ฤกษ์ไปนั่งรอข่าวดี ต้องเป็นข่าวดี! มิฉะนั้น ด้วยกำลังทรัพย์และอำนาจของท่านเอง คงหาสักหนทางหนึ่งไขว่คว้าเอาของที่ต้องการมาครอบครองจนได้ ไม่เว้นแม้กระทั่งแม่หญิงงามผู้ต้องตาต้องใจแต่แรกพบเห็น
ถัดจากตัวบ้านใหญ่ประยุกต์สไตล์โคโลเนียล ผสมผสานวัฒนธรรมฝรั่งเข้ากับยุคสมัย ด้านหลังเป็นเรือนไทยรายล้อมด้วยดอกกล้วยไม้ สวนหย่อมและบึงน้ำกว้างเต็มไปด้วยดอกบัวบานสะพรั่ง ชายร่างสูงใหญ่ถอดเสื้อกั๊กกระดุมสองแถวออกวางพาดไว้บนตั่งนั่ง เอื้อมไปหยิบมวนยาสูบขึ้นต่อไฟ
โทสะลูกเล็กค่อยดับมอดลงพร้อมกลุ่มควันที่ลอยขึ้นในอากาศ ขณะมือหนาคีบซิการ์ด้วยปลายนิ้วชี้และนิ้วโป้ง คุณหลวงหนุ่มเงี่ยหูฟังเสียงปลายนิ้วของบ่าวกำลังหมุนโทรศัพท์ดังแกรก ๆ ทีละเลขจนครบเจ็ดตัว ๕๗๙๒๔๘๑ จากห้องรับแขกในอีกฟากหนึ่ง ด้วยโสตประสาทรับรู้เหนือมนุษย์ซึ่งเขาสามารถมองเห็นและได้ยิน
นับเป็นโชคช่วยของเขา บ้านหล่อนไม่ได้ยากจนมากเสียจนยากต่อการใช้โทรศัพท์หรือโทรเลขในการติดต่อ แต่เป็นโรงฝิ่นใหญ่ที่มีชื่อเสียง ท่านผู้อำนวยการโรงยามีบรรดาศักดิ์เป็นถึงหลวง แต่กระนั้นก็เป็นที่รู้จักกันในนามเจ๊กอี้ หากได้ไปเทียวตระเวนโรงยาฝิ่นจะพบผู้แต่งตัวตามประเพณีจีนอย่างสวยงามโก้หรูทีเดียว กางเกงแพรจีนปั๊งลิ้ม (ปังลิ้ม) เนื้อผ้านิ่มเป็นเงามันยังกับว่าคนใส่ตัวผอมบางเหล่านั้นจะปลิวไปด้วย บ้างก็สวมเสื้อกุยเฮงสีต่าง ๆ
คุณหลวงจันได้เดินทางไปในวันที่มีผู้คนมากมายเสียหน่อย ก่อนสะดุดเข้ากับบุตรสาวคนงามของหลวงท่าน
เขากำลังจะได้พบหล่อน! แม่แก้วตา...
ดวงตาคู่คมทอดมองบึงบัวบานสีชมพูหวาน ด้วยความคิดคำนึงถึงเจ้าของใบหน้าหวาน ดวงตากลมโตใต้คิ้วเรียวสวย ปลายจมูกเป็นสันงามอย่างลงตัวราวหญิงสาวในภาพวาด กลิ่นหอมอ่อนจากสบู่สมุนไพรปะปนกับยาหม่องโบราณจากหัวเข่าที่หกล้มจนเขียวช้ำ ไม่รู้ว่าไปหกล้มซุ่มซ่ามที่ไหนมา
คงนับได้หนึ่งอาทิตย์พอดี หน้าตาประจิ้มประเจ๋อนั่นยังติดอยู่ในห้วงความทรงจำ
‘รับประทานโทษค่ะคุณ... ฉันไม่เห็น!’
‘ครับ... ไม่เห็นก็ไม่เป็นไร’
หากไม่ใช่พรหมลิขิตคงเป็นเรื่องแสนบังเอิญ สาวร่างอ้อนแอ้นอรชรในกี่เพ้าตัวสวยแค่เดินชนคนแปลกหน้าในโรงฝิ่นของบิดา แต่คุณหลวงชีกอดันสะดุดหลุมรักอาหมวยเข้า กระทั่งตอนนี้ ทุกวินาทีเดินไปเชื่องช้าจนคุณพระกลับมาด้วยสีหน้าเป็นกังวล
“ว่าอย่างไร เจ๊กบ้านนั้นจะยกลูกสาวให้ฉันหรือไม่?”
“ยกให้ขอรับ... เพียงแต่”
“แต่?” คิ้วเข้มหนาเลิกขึ้น คุณหลวงคิดอยู่ว่าจะได้สมใจปรารถนาหรือต้องให้มีเรื่องมีราวกัน
“ค่าสินสอดของลูกสาวเจ๊กเรียกมา ผมมีความเห็นว่าค่อนข้างสูง ยังประสงค์จะวานขอเรื่องบ่าว ขอให้ติดตามมาดูแลหล่อนด้วย”
“บ่าวมีกี่คน?”
“มี ๒ คนครับ”
“ให้พามา”
“มากคนมากความนะขอรับ”
“ฉันแลเห็นว่าไม่ใช่ปัญหา บ้านออกจะกว้างขวางใหญ่โต สั่งให้แม่อิ่มไปจัดห้องหับเสียใหม่ ฉันอาจจะปลูกเรือนเพิ่มก็ได้”
“ฤกษ์... เป็นสักช่วงไหนดีขอรับ?”
“เร็วที่สุด”
ในสีหน้าระรื่นบอกชัดแจ้งว่าอยากได้เมียประเดี๋ยวนี้! แลหากว่าทุกอย่างเป็นไปราบรื่นตามคำขอ แม่แก้วตาคนงามคงจะได้เป็นนายหญิงคนแรกของบ้าน ชายโมโหร้ายจึงกลับมาเป็นนายใจดีเช่นเดิม ฉีกยิ้มกว้างจนเห็นไรฟันขาวครบทุกซี่ เห็น... กระทั่งเขี้ยวคมตรงมุมปากที่ยื่นยาวผิดมนุษย์ทั่วไป นัยน์ตาสีแดงสดสวยราวลูกแก้วโลหิต
“ขอบใจมาก เอ้านี่อัฐ... ฝากคุณพระช่วยเป็นธุระจัดการให้ฉันทีเถิด”
-------------------------------
“เตี่ย... จะยกลูกให้คุณหลวงจริงหรือ?” ในน้ำเสียงสั่นไหวตัดพ้อบิดา บนโต๊ะรับประทานอาหารไม้สักสลักด้วยอักษรจีน คนในฝั่งตรงกันข้ามจับตะเกียบคีบผักใบเขียวใส่ถ้วยข้าวให้อย่างพะเน้าพะนอเอาใจ
เรือนร่างอรชรในกี่เพ้าสีแดงสดถักทออย่างสวยงามทั่วทั้งตัว ด้ายสีทองเป็นลวดลายนกกระเรียนขาวบริสุทธิ์ที่หล่อนกำลังสวมใส่เคยเป็นชุดของมารดามาก่อน ‘แก้วตา’ ชมชอบเสื้อผ้าสวย ๆ งาม ๆ แต่ไม่ใช่ในโอกาสนี้ หล่อนหยิบมันขึ้นมาสวมเพื่อเดินเล่นในบ้าน ใจหมายประชดประชันว่าไม่อยากให้เจ้าบ่าวเห็นเป็นคนแรกแต่เป็นบิดามารดา
วันละสามเวลามากกว่าอาหาร เห็นจะเป็น สุรา สุรา สุรา... ท่านอามัวแต่ร่ำสุรา เมื่อใดจะร่ำนารีบ้างเล่า -------------------- “ทำไมเจ้าไม่ลองปรนนิบัติข้าด้วยวิธีอื่น ไม่ดีกว่าหรือ? เจียลี่ งานดูแลความสะอาดให้บ่าวรับใช้ทำไป” “ท่านอาจะให้ข้าทำอะไร?” คำถามเต็มใบหน้าของนาง หวังเฟยถอนหายใจหนัก “เอาเถอะ เจ้ายังเป็นเด็กสาว คงจะไม่รู้เรื่องรู้ราว ให้เจ้าไปว่าจ้างโสเภณีในเมืองมาบำรุงบำเรอข้าดีกว่า” เจียลี่เบิกตากว้างตกใจ นางละล่ำละลักพูด “ไม่ ๆ ท่านอา ข้าไม่ได้หมายความเช่นนั้น ข้าพอรู้เรื่องราวระหว่างชายหญิง ข้าเคยอ่านตำรากามาด้วย ข้าเพียงเห็นว่าไม่เหมาะ หญิงขาไม่ดีอย่างข้า ไม่คู่ควรกับผู้ดีอย่างท่าน” “อย่างไรถึงจะเหมาะ?” “อย่างไรก็ไม่เหมาะ” ในน้ำเสียงที่แผ่วเบาลงนั้นไม่ได้กระด้างกระเดื่องต่อท่านอา เขาอาจโกรธนางและไล่ตะเพิดนางได้ หลังจากที่เหล้าเข้าปากแล้วเขาจะกลายเป็นคนละคนทีเดียว นางรีบแก้ต่าง “ท่านอาหวังเปรียบดังเทวดาของเจียลี่ผู้แสนต่ำต้อย ข้ามิบังอาจ” “เทวดาบ้าบออะไรของเจ้า เลิกพร่ำเพ้อพรรณนาเรื่องบุญคุณนี่เสียที ท่านอาขี้เมาของเจ้าน่ะ...” ร่างสูงโน้มลงหานาง กระซิบข้างหูทีละคำ “อสุรกายจากขุมนรกทีเดียว” กว่าจะเจียลี่จะเข้าใจท่านอาผู้ไม่ได้ดูแคลนนางเหมือนกับที่ผู้อื่นรังเกียจนาง หัวใจดวงน้อยเต้นเร็วแรง น้ำเสียงสะเทือนอารมณ์ของเขา ยากที่นางจะต้านทาน “ข้าชอบกลิ่นเด็กสาวตัวหอม ๆ อย่างเจ้าซะด้วย”
ธิดาปักษาได้รับความช่วยเหลือจากราชาจิ้งจอกผู้โหดเหี้ยมทารุณ ไยนางกล้าหลอกลวงว่านางเป็นเพียงปักษาธรรมดา...
เพื่อรักษาเกียรติท่านอาจารย์ ไป๋เหม่ยหลานยอมรับโทษทัณฑ์ของสำนักเซียวเหยา ถูกทรมานจนตาย ภพชาติใหม่นี้นางขอเป็นเพียงมนุษย์เดินดิน มิขอเกี่ยวข้องกับท่านอาจารย์อีก ไยท่านจึงกลับมาพัวพันวาสนาชะตาชีวิตนาง...
‘มิตรรักลวงใจ’ เรื่องราวของเพื่อนสนิท คิดคดกับเธอมานานแล้ว ดันมาโพล๊ะเข้าได้ในวันเมามายไร้สติ ได้ลองกินเพื่อนสักคำหนึ่งแล้วก็ต้องมีคำที่สองคำที่สาม คำเดียวจะอิ่มพอได้ไง ----------------------- ‘เรือนใจนายอคิน’ เมื่อหนุ่มนักเฝ้าหนังสือ มาเฝ้ามองหาความรักจากครูสาวทุกวัน หลายคนคงเห็นเขาเอาแต่มองคุณครูสาวมาเป็นปี ๆ ได้ขับรถผ่านไปดูประตูรั้วโรงเรียนหน่อยก็ยังดี...
Arachné Tailors ‘เพราะบุคลิกภาพที่ดีเริ่มต้นจากเสื้อผ้า’ เป้าหมายสายตาเสื้อผ้าหน้าผมโดนใจ เข้าสโลแกนหน้าร้านบนป้ายตัวเบ้อเริ่ม หลายคนยังได้ยิน ‘ตรึงใจ’ ถูกหัวหน้างานเรียก ตามด้วยเจ้านายหนุ่ม ภายใต้รูปลักษณ์หล่อเหลา เอาการเอางาน ไม่มีใครรู้ว่าเจ้าของห้องเสื้อสูทชื่อดัง แท้จริงแล้วคือปีศาจแมงมุม! ผู้มาพร้อมสัญญาแห่งความปรารถนา ซึ่งเธอจะต้องเสียสละวิญญาณเข้าแลก และกฎแรงดึงดูดเที่ยงตรงเสมอ... “อ่านก่อนเซ็นนะครับ คุณดาว...” “ด้วยความหวังดี...” คำเตือนถึงสองครั้งสองครา! หญิงสาวก็ยังพลาด จนเกิดแต่เรื่องประหลาด ๆ ยิ่งสัมผัสจากเจ้านายหนุ่มช่างแตกต่างจากใคร เขาแสนอ่อนโยนกับเธอที่เผลอใจเต้นตึกตัก แต่นั่น... ก็จนกระทั่งเรียวปากหนาหยักได้รูปอ้ากว้าง คายเจ้าแมงมุมตัวสีดำออกมา... ให้ตายเหอะ นี่มันยิ่งกว่าหนังสยองขวัญ! อีกหนึ่งผลงานโรมานซ์ทริลเลอร์ แฟนตาซี 18+ ของพันพราย ซีรีส์สาปอสุรา มนตร์ตาละวัน มนตร์ตาละวัน - ภพคุณหลวง - (พีเรียด) พันวาเสน่หา
ชายหนุ่มนามว่า ‘จัน’ ผู้ต้องคำสาปมนตร์ตาละวัน นั่นก็คือเขาจะต้องกลายเป็นจระเข้ในเวลากลางคืน เป็นบุรุษรูปงามผู้โดดเดี่ยวเดียวดายในเวลากลางวัน เจ้าสาวจระเข้เท่านั้นที่จะทำให้หลุดพ้นจากคำสาป แน่นอนว่าความปรารถนาเพียงหนึ่งเดียวของเขาไม่ใช่ความตาย ตัวเขาและบ่าวคนสนิทจึงใช้ชีวิตหลบ ๆ ซ่อน ๆ มาตลอดหลายร้อยปี จนได้พบเจ้าของพรหมลิขิตผู้ชี้ชะตาชีวิตอย่าง ‘กัญญาวีร์’ ทว่าเธอดันเป็นถึงพนักงานขายอันดับหนึ่งของโรงงานผลิตหนังจระเข้! เรื่องราวจะเป็นอย่างไรต่อไป... จระเข้หน้ามึนอย่างนายจันจะต้องตายหรือไม่? ฤาจะโดนกุดหาง ถลกหนังไปเป็นกระเป๋าให้แม่แก้วตาดวงใจ ร้ายที่สุดคงได้กลายเป็นสเต๊กจระเข้ในยุคข้าวยากหมากแพง “เนื้ออิ่มอวบแนบเนื้อ นวลนาง ขยับถอดสอดแท่งกาม เข้าไซร้ เคลื่อนอีกท่าคว้าดารา ได้ต่อ หนอแม่ กี่ราตรีควบขี่ข้าง พี่นี้ ดุร้าย นำพา” “ลามกจกเปรต! ผู้ชายที่ไหนเขาแต่งกลอนแนว Sexual Harassment จีบสาวกัน” กระแทกเสียงบริภาษว่า ทั่วทั้งวงหน้าหวานเต็มไปด้วยอารมณ์เกรี้ยวกราด แก้มแดงก่ำเพราะโกรธและอับอาย หนุ่มใหญ่กลับยิ้มกรุ้มกริ่ม “แล้วน้องต้องการเยี่ยงไร?” “สายเปย์ค่ะ พ่อบุญทุ่มหมดตัวหมดใจ กลับบ้านตรงเวลา ไปไหนกับใครส่งข้อความบอก สำคัญที่สุดคือไม่เจ้าชู้มีหลายเมีย กันไม่ชอบ ไม่เอาเด็ดขาด กลัวโรคติดต่อทางเพศสัมพันธ์ ไม่ใช้ผัวร่วมกับใคร มีไม่ดีไม่มีดีกว่า...” กัญญาวีร์หน้าบึ้งตึงใส่คนข้างกายที่อยู่ในชุดโบราณ นุ่งโจงกระเบนสีดำ อกกว้างกำยำเปลือยเปล่าเต็มไปด้วยมัดกล้าม ผิวเหลืองนวลทอประกายสีทองอ่อนราวสีสันของแสงอรุณยามเช้า สตรีนางไหนได้เห็นคงต้องตาต้องใจทันทีเว้นเพียงเธอ ซึ่งพรั่งพร้อมด้วยสติสำนึกรู้ตน ไม่สบตา ไม่แม้แต่จะสนใจเส้นผมดำขลับมัดเกล้าแซมสีขาวเทาเป็นปอย ขนานไปกับกรามแกร่งราวม่านน้ำ บุรุษรูปงามราวกับว่าเป็นเทวดาบนสรวงสวรรค์ ทว่าคงไม่ใช่... ซีรีส์สาปอสุรา มนตร์ตาละวัน มนตร์ตาละวัน ภพคุณหลวง (ภาคพิเศษ) พันวาเสน่หา
นางเจ็บปวดปางตายเมื่อเขาโยนร่างบอบช้ำทิ้งไว้หลังจวนโดยไม่แยแส เมิ่งลี่เฟยน้ำตาไหลพรากทว่ากลับไม่ทำให้คนที่เพิ่งเหยียบย่ำร่างกายเล็กเห็นใจแต่ประการใด"เฝ้านางเอาไว้ให้ดีอย่าให้ออกมาทำเรื่องชั่วอีก"
เพิ่งหย่ากับอดีตสามีไปไม่นานแต่ปรากฏว่าตัวเองท้อง จะทำอย่างไรดี? หรือจะให้อดีตสามีรับผิดชอบ แต่ก็ไม่คิดว่าอดีตสามีมีคนรักใหม่ไปแล้ว ชีวิตของถังชีชีนั้นช่างสับสน ช่างน่าวิตกกังวลและไม่รู้จะอธิบายยังไงดี เธอต้องคอยระวังไม่ให้คุณเฟิงรู้เรื่องการตั้งครรภ์จนกระทั่งคลอดลูกออกมาอย่างปลอดภัย แต่ไม่คิดว่าจะถูกเขาบังคับถึงเพียงนี้ "เราหย่ากันแค่สี่เดือน แต่เธอกลับตั้งครรภ์ได้เจ็ดเดือนแล้ว บอกมาดี ๆ ว่า ลูกเป็นของใคร!"
รูรักอันบริสุทธิ์เมื่อถูกปลายลิ้นร้อนของชายหนุ่มเป็นครั้งแรกดูเหมือนว่าจะตอบสนองได้เป็นอย่างดี ร่องของนางขมิบรัว สะโพกของนางยกขึ้นยังเด้งเข้าไปหาปากร้อน ฝ่าบาทเก่งกาจยังสามารถแยงลิ้นเข้าไปในรู อันซูเซี่ยถูกทาขี้ผึ้งหอมรอบปากทาง ขี้ผึ้งนี้นอกจากจะมีรสชาติดีส่งเสริมรสน้ำรักของนางแล้วยังมีคุณสมบัติอันวิเศษ แม้จะเป็นหญิงพรหมจรรย์ก็จะไม่รู้สึกเจ็บปวด และเผลอทำร้ายฝ่าบาทจนบาดเจ็บ อี้หลงดูดแบะขาของนางให้กว้างขึ้นแล้วรวบขึ้นไปให้ขาชี้ฟ้า จากนั้นมุดใบหน้าลงมาอย่างหลงใหล “หอมอร่อยเหลือเกิน รู้สึกเหมือนดื่มสุราไม่เมามาย อ้า ข้าชอบยิ่ง หอยของฮองเฮาช่างใหญ่โต ดูโคกเนื้อโยนีแทบจะล้นริมฝีปากของข้า สีแดงเช่นนี้คงไม่เคยผ่านสิ่งใดมาก่อน บริสุทธิ์ยิ่งนัก ซี้ด” นางดิ้นเร่าอยู่ในปาก ไม่รู้ว่าต้องทำอย่างไรนอกจากเชื่อฟังในคำของฝ่าบาท “อืม อร่อยยิ่งนัก อ้า ข้าไม่ไหวแล้วขอดูหน้าฮองเฮาของข้าหน่อยเถิด” ดูเหมือนว่าร่องรักของนางยังขมิบ นางไม่อยากให้เขาเงยหน้าขึ้นจากตรงนั้นด้วยซ้ำ อยากถูกปลายลิ้นเลียเช่นนั้นจนกว่านางจะได้รับการปลดปล่อย “อ้า ฝ่าบาทเพคะ อย่าหยุดเพคะ อื้อ” นิยายเรื่องนี้เป็นนิยายรักสำหรับผู้ใหญ่ มี 2 เล่มจบ เป็นนิยายแบบพล็อตอ่อน เน้นฉากรักบนเตียงของตัวละครเป็นหลัก เหมาะสำหรับผู้มีอายุ 25 ปีขึ้นไป ไม่เหมาะสำหรับสายคลีนใส ๆ นะคะ หากใครไม่ชอบอ่าน NC เยอะ ๆ กรุณาเลื่อนผ่าน เพราะเรื่องนี้เน้น NC เป็นหลักค่ะ ซีไซต์ นักเขียน
เสิ่นซือหนิงซ่อนตัวตนไว้ยอมทำทุกอย่างให้ แต่ความจริงใจของเธอกลับถูกสามีทำลายไปหมด และสิ่งที่เธอได้รับนั้นคือข้อตกลงการหย่า ด้วยความผิดหวังเธอจึงหันหลังจากไปและกลายเป็นตัวเองที่แท้จริงอีกครั้ง หลังจากได้เห็นความใกล้ชิดของสามีกับคนรักของเขา เธอก็จากไปด้วยความผิดหวัง จากนั้นเปิดเผยตัวตนที่เป็นนักปรุงน้ำหอมอัจฉริยะระดับนานาชาติ ผู้ก่อตั้งองค์กรข่าวกรองที่มีชื่อเสียง และผู้สืบทอดในโลกแฮ็กเกอร์ อดีตสามีของเธอเลยเสียใจมาก เมื่อเมิ่งซือเฉินรู้ว่าตัวเองทำผิด เขาก็เสียใจมาก หนิง ผมผิดไปแล้ว ให้โอกาสผมอีกครั้งเถอะ ทว่าฮั่วจิ่งชวนขาพิการนั้นกลับลุกขึ้นยืนและจับมือกับเธอว่า "อยากคบกับเธอ นายยังไม่มีค่าพอ"
เมื่อนางย้อนยุคกลายเป็นพระชายาคังที่ถูกขังอยู่ในโรงขังคนบ้า เพิ่งมาถึงฉินเซิงก็กำจัดคนสองคนที่ต้องการทำร้ายนาง นางบุกเข้าไปในงานแต่งงานของคู่รักชั่วชาสองคนนั้นในชุดแดง นางหยิ่งผยองและยั่วยุ ทำให้ชายชั่วโกรธจนกัดฟันแน่นแต่กลับทำอะไรไม่ได้ และหญิงร้ายนั้นก็เกลียดชังอย่างมากทว่าเอาคืนไม่ได้ ท่านอ๋องจิ้นได้เห็นสถานการณ์ทั้งหมดนี้ เขาโค้งงอริมฝีปาก สตรีนางนี้ช่างแตกต่างจากคนอื่นจริงๆ ถูกใจเหลือเกิน เขาจะเอาชนะใจนางและให้ชีวิตที่ดีแกนาง
เสิ่นชิงชิว หลานสาวของเศรษฐีที่รวยที่สุดในเมืองไห้ คบหาอยู่กับลู่จั๋วมาเป็นเวลาสามปีแล้ว แต่ความจริงใจของเธอกลับสูญเปล่า ลู่จั๋วปฏิบัติกับเธอเพียงในฐานะหญิงบ้านนอกคนหนึ่ง และทอดทิ้งเธอในวันแต่งงาน โดยไปหารักแรกของเขา หลังจากเลิกรากันอย่างเด็ดขาด เสิ่นชิงชิวก็กลับมามีสถานะเป็นสาวรวยอีกครั้ง ได้รับมรดกมูลค่าหลายร้อยพันล้าน และเริ่มต้นชีวิตที่รุ่งโรจน์ที่สุด แต่แล้วมักจะมีคนโผล่มาทไให้กับเธอหงุดหงิดอยู่เสมอ! ขณะที่เธอกำลังจัดการกับผู้ร้าย คุณชายฟู่ผู้มีอำนาจนั้นก็ปรบมือและโห่ร้องว่า "ที่รักของฉันสุดยอดมากจริงๆ"