กรงรักกักหัวใจ COVID-19

บาทเลยเหรอ...?” เสียงสู

ินเหลือใช้ จบโรงเรียนเอกชนนานาชาติ ต

ินคำนี้จากนายเศรษฐ

ยืมเพื่อนฝูง กู้เงินมาหมุนส่งธนาคา

นัก หัวคิ้วเรียวงามเหนือด

ทำให้เธอดูสวยสุภาพงามอย่างหญิงไทย หยุดยืนอยู่หน้าสัมภาระ

ทุน ธุรกิจมีรายได้ลดลงด้วยสาเหตุหลายอย่าง ไม่มีกำไรเหมือนสม

มาตั้งต้นชีวิตใหม่ในอังกฤษตามคำชักชวนของเพื่อนสมัยเรียนว่าเงิน

พ่อครัว คนขับรถบ้านเราออกไปหมดแล้วนี่ พนักงานร้

ว หนักใจที่จะต้องบอ

จอโควิดยิ่งหนักเข้าไปใหญ่ แต่พ่อผ่อนธนาคารไปเยอ

ารล้มครั้งใหญ่ในรอบปีของร้านอั

แพร่กระจายได้อย่างรวดเร็วผ่านการสัมผัสกับผู้ติด

ปทั่วโลก ตัวเลขของผู้ติดเชื้อที่เพิ่มมากขึ้

อแม่ในทุกเหตุผล เธอเสียสละเพ

รู้สึกผิด ความผิดของเธอคือปล่อยให้พ่อแม่ต้องตกร

ก้ปัญหาเท่าที่เ

ณาในกรุงเทพฯ เดี๋ยวพิมพ์ให้เพื่อนโอนใ

ยู่อังกฤษไม่ลำบา

ยุด เงินพอกินพอใช้ เหลือโอนให้แม่อีก แต่พิมพ์ว่า...” เธอเงียบไป ปิ

่เมืองไทย พิมพ์เบื่อจะอ

ไรล่ะ? พ่อได้ยินว่าสนามบินเพิ่งเปิดแต่ไม่ได

่อกับแม่ดูแลตัวเองด้วยนะ อย่าคิด

่ของพิมพ์ลภัสที่ยังไม่รู้

เป็นหนี้ที่ก่อให้เกิดรายได้แต่ด้วยสถานการณ์บ้านเม

่ยมเล็กแคบ โดยไม่ได้วางสายจากพ่อ เหมือนทุกวันที่เธอมักคุยกับพ่อแม่ผ่านโปรแกรมแ

้านเมืองไปเรื่อยเปื่อย ยั

เมืองตอนนี้น่ะ พ่อว่า

รอบสอง บอสพิมพ์ปลดพนักงานออกไปตั้งเยอะ” เธอบ่นพลางส่ายหน้าไปมา เดินวกไปหยิบเสื้อผ้าจากตู้ยัด

2.6 ล้าน เสียชีวิตไปแ

ปลายเสียงแผ่วไปด้วยความเป็นกังวล คนลูกรู้สึกว่า

งงานบ้าน งานเรือน ยังช่วยคุณพ่อทำบัญชี ล้มล

ได้ลดลง ตัวร้านในกรุงเทพฯ ที่อยู่ได้เพราะนักท่องเที่ยวก็รายได้หดหาย ยิ่งลูกค้

่องที่เธอเ