คลายและสบายใจจนไม่อยากจะลุกลืมตาตื่นขึ้นมา กระทั่งสติดึงให้กลับเข้ามาสู่ความจริงจึงลืมตาโพล่งขึ้นด้วยความตื่

ื่นผมคงต้องส่งคุณ

เวณโซฟาริมระเบียงเอ่ยขึ้นทำให้

้องฉันมาไ

งยหน้าขึ้นมองหญิงส

องค

ต่ก็มีความรู้สึกว่าอาจไม่ใช่ห้องที่เธอจองไว้ และในใจก็มีคำถามเกิดขึ้นว่าทำไมถึงม

ูดขอบคุณ

ขยับตัวลุกขึ้นเดินเข้ามาหาหญิงสา

ชายหนุ่มที

..ขอบค

กพลางถอนหายใจแล

มนุษย์ตามล่าเหรอ ห

เขาต้องการจะสื่อออกมาจึงรีบ

ใช่ค

ายตามองมือที่ปิดปากอยู่

ผลอตัวจึงรีบดึงมือก

้องของคุ

ป็นหุ้นส่วนอยู่ แต่ก็ไม่คิดว่าคนพวกนั้นจะใช้เส้นสายของหุ้นส่วน

็นต้องรู้เร

ล้าที่จะถามออกไปว่า บังเอิญมาช่วยเธออีกแล้วใช่หรือไม่ แล้วจัดการกั

น เลยยอมปล่อยตัว” รชตพูดด้วยน้ำ

ราวกับว่าชายหนุ

แต่ก็ขอบคุณมากนะคะ

ตามล่าเรื่อย ๆ จนก

ได้ตัวเธอพวกมันไม่ม

ทางออกไม่ถูก ไม่รู้ว

าทางหนีคนพวก

้นขณะขยับตัวเต

ือว่าคุณจะทำสิ

หญิงสาวแล้วพูดด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง “

เวลาในการประมวลผลกว่าที่จะรู้ถึ

.พะ...พูดว่

ตรงออกไปที่ประตูห้อ

ณอยากกินอะ

...ฉ

ค

งร้องออกมาจนแทบอยากจะหนีไปให้ไกล มิรา

พียงไม่ถึงสิบห้านาทีอาหารก็ถูกนำเข้ามาเสิร์ฟ มิราวดีเด

สาวเอ่ยถามขึ้นอย่างเกรงใจ ความช่วยเหลือของเขามากเกินกว่าคว

ก” รชตนั่งล

“ฉันเกรงใจค่ะ คุณช่ว

มมีเยอะแล้

็นความจริงที่เขาดูรวยมาก ๆ เงิน

งการให้ฉันต

เสียงเรียบนิ่งพลางหยิบช้อนส้อมต

ียงเพราะช่วยชีวิตไว้สองครั้ง ในโลกนี้ยังมีวิธีอื่นที่ทดแทนบุ

ด้เหรอคะ” หญิงสาวเอ่ยถามด้วยน้ำเสียง

..แต่งงานนี

น้าตายราวกับว่า แ

ๆ ก้มหน้ากินข้าว

จะเอ่ยขึ้น

ด้ฟังเธอเลยสิน

ขึ้นพลางวางช้อนส้อมลง “ถ้าในอนาคตฉันช่วยคุณไ

งกินอาหารที่เหลืออยู่ต่อ ตอนนี้ไม่จำเป็นต้องรีบร้อนอะไรมากมาย เขาเชื่อว่าอีกไม่นานเธอต